Davacı,  kurum kayıtlarında baba adının ve doğum tarihinin nüfus kayıtlarına göre düzeltilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  reddine  karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Davacı, davalı kurumdaki sigortalılık kaydındaki "O." olan baba adının "A." "1946" olan doğum tarihinin "1934" olarak düzeltilmesini istemiştir.
Mahkemece, istemin  reddine  karar verilmiştir.
Mahkemenin gerekçeli kararının hüküm fıkrası, kısa kararla aynı şekilde olup, gerekçenin son paragrafının ise dava konusu ile bir ilgisinin bulunmayıp başka bir dava ile ilgili olduğu görülmektedir.
Gerçekten HUMK.nun 388/3. maddesine göre hükümle tarafların iddia ve savunmalarının özeti, anlaştıkları veya anlaşamadıkları hususlar, çekişmeli konular hakkında toplanan deliller, delillerin tartışılması, ret ve üstün tutma sebepleri, sabit görülen vakıalarla bunlardan çıkarılan sonuç ve hukuki sebep gösterilmelidir. Bu kısım hükmün gerekçe bölümüdür. Yargıtay, bir hükmün doğru olup olmadığını ancak gerekçe sayesinde denetleyebilir. Mahkemelerin kararlarının gerekçeli olması gerektiği hususu, bir Anayasa emridir (Anayasa madde 141,3). Kararın gerekçesiz olması, mutlak bir bozma sebebidir.
 Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı biçimde  karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle  BOZULMASINA, bozma nedenine göre öteki itirazların incelenmesine şimdilik yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 03.11.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.