Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 01.03.1988-30.08.2004 tarihleri arasında geçen sigortalı çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davalı Kurum (SSK Başkanlığı ve Bağ-Kur Genel Müdürlüğü) ile işveren vekillerinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddine.
2-Dava, davacının davalı işverenlere ait işyerinde 1.3.1988-30.8.2004 tarihleri arasında kesintisiz geçen ve kuruma bildirilmeyen çalışmalarının tesbiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, istemin kabulü ile davacının F.G. –M.G. adi ortaklığına ait .... sigorta nolu işyerinde 1.3.1988-13.2.2002 tarihleri arasında hizmet aktine dayalı olarak 5023 gün çalıştığı ve 1895 gününün kuruma bildirildiği, 3128 gününün bildirilmediğinin, M.G. ve ortağı N.G. e ait ...sigorta nolu işyerinde 14.2.2002-5.8.2004 tarihleri arasında 890 gün çalıştığı ve bu çalışmasının kuruma bildirildiğinin tespitine, bilirkişi raporunun bir örneğinin karara eklenmesine karar verilmiş ise de; varılan bu sonuç eksik incelemeye dayalı olup usul ve yasaya aykırıdır.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davalılara ait işyerinden, işe giriş bildirgesinin verilmediği, davalılar M.G. ve F.G. ait (...) sigorta nolu işyerinden 1.4.1990 tarihinde giriş ve 10.11.1994 tarihinde çıkış ile 1990 yılında 270 gün, 1991 yılında 360 gün, 1992 yılında 360 gün, 1993 yılında 360 gün, 1994 yılında 310 gün 15.3.1996 tarihinde giriş ve 1.8.1996 tarihinde çıkış ile 75 gün, 22.8.2001 tarihinde giriş ve 31.1.2002 tarihinde çıkış ile 2001 yılında 130 gün, 2002/1. dönemde 30 gün, davalı M.G. Ve dava dışı N.G. in ortak oldukları (...) sigorta nolu işyerinden 14.2.2002 tarihinde giriş ve 31.3.2004 tarihinde çıkış ile 2002 yılında 315 gün, 2003 yılında 360 gün ve 2004 yılında 120 gün çalışmasının bildirildiği, (...) sigorta nolu işyerinin 1.4.1987 tarihinde, (...) sigorta nolu işyerinin ise 14.2.2002 tarihinde 506 sayılı Yasa kapsamına alındığı, davacının 6.11.1997 tarihinde kayda alınan sigortalılık belgesi ile Vergi Kaydına istinaden 13.6.1988 tarihinde nakliye işinden dolayı 1479 sayılı Yasaya tabi Bağ-Kur sigortalısı olarak tescil edilip 24.8.1989 tarihinde terkin edildiği görülmektedir.
Sosyal güvenlik sistemimizde çifte sigortalılık mümkün olmayıp çakışan sigortalılık olarak adlandırılan böyle durumlarda zorunlu sigortalılıkların çakışması halinde sorun önceden başlayıp devam eden sigortalılığa geçerlilik tanınarak çözümlenmektedir. Bu durumda davacının önceden başlayan sigortalılık statüsü nedeniyle 13.6.1988-24.8.1989 tarihleri arasında 1479 sayılı Yasa’ya tabi sigortalı olduğundan, sonradan 1.3.1988 tarihinden itibaren 506 sayılı Yasa’ya tabi sigortalı olamayacağından kısacası çifte sigortalılık mümkün olmadığından davacının 1479 sayılı Yasa’ya tabi sigortalılığının sona erdiği tarihi takip eden 25.8.1989 tarihinden itibaren 506 sayılı Yasa’ya tabi sigortalı kabul edilmesi gerekmektedir. Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 2001/21-627 Esas,2001/659 Karar ve 03.10.2001 günlü kararı ile, 2005/21-389 Esas,2005/430 Karar ve 29.06.2005 günlü kararları da bu yöndedir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalı işverenlere iadesine, 03.11.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.
