MAHKEMESİ : SAKARYA 2. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 16/04/2013
NUMARASI : 2012/346-2013/273

Taraflar arasında görülen kişisel eşyanın iadesi davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hükmün temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması davacı vekili tarafından istenilmekle; taraflara yapılan tebligat üzerine duruşma için tayin olunan günde temyiz eden davacı vekili Av. E.. T..i geldi. Aleyhine temyiz olunan davalı vekili Av. E.. Ö.. geldi. Gelen vekillerin sözlü açıklamaları dinlendikten sonra işin incelenerek karara bağlanması için saat 14.00"e bırakılması uygun görüldüğünden, belli gün ve saatte dosyadaki bütün kağıtlar okunarak, Tetkik Hakiminin açıklamaları dinlenip, gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili dilekçesinde; tarafların 24.01.2012 tarihli kararla boşandıklarını, öncesinde geçici bir süre için davacının ailesinin yanına gittiğini, davalı kendisini aramayınca bir daha dönmediğini, evden ayrılırken ziynetlerini yanına almadığını, boşanma dosyasındaki davalı(koca) tanıklarının "ziynetlerin müşterek hanede olduğu" yönünde beyanda bulunduklarını belirterek, ziynet eşyalarının ve kişisel eşyalarının aynen iadesini, olmazsa bedeli 10.000 TL"nin(ıslah ile 27.850 TL) davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili cevabında; tanıkların ziynetlerin müşterek hanede kaldığını beyan ettiklerini ancak davalının baktığında talep edilenden daha az olduğunu gördüğünü, çeyrek altınların ise 7 tane olduğunu ve düğün sonrası tarafların ortak kararı ile bozdurulduğunu belirterek, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; ziynetlerin davalıda kaldığı ve bozdurulduğunun ispat edilemediği, ancak davalı tanıklarının beyanında; "davacının eşyalarını müşterek haneden almaya geldiklerinde gösterdikleri pusulada yer alan 7 çeyrek altın, 1 adet kelepçe, 1 adet 1 gramlık altın yazılı olduğu, davalının babasının da bunları teslim etmeyi kabul ettiği, bu kısmi kabul sebebiyle bu yönde davanın kabulü, çeyiz ve kişisel eşyaya talebin ise kanıtlanmadığı gerekçe gösterilerek reddine karar verilerek, 7 adet çeyrek altın, 1 adet 14 ayar kelepçe, 1 adet 22 ayar gram altının aynen iadesine, mümkün olmazsa değerleri karşılığı 1.192 TL"nin davalıdan tahsiline hükmedilmiştir.
Hükmü, davacı vekili temyiz etmektedir.
Türk Medeni Kanunu’nun 6.maddesi hükmü uyarınca kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça taraflardan her biri hakkını dayandırdığı olguların varlığını kanıtlamakla yükümlüdür. Gerek doktrinde, gerek Yargıtay içtihatlarında kabul edildiği üzere ispat yükü hayatın olağan akışına aykırı durumu iddia eden ya da savunmada bulunan kimseye düşer. Öte yandan ileri sürdüğü bir olaydan kendi yararına haklar çıkarmak isteyen kimse iddia ettiği olayı kanıtlaması gerekir. Hayat deneyimlerine göre olağan olanın bu çeşit eşyanın kadının üzerinde olması ya da evde saklanması, muhafaza edilmesidir. Başka bir anlatımla bunların davalı tarafın zilyetlik ve korumasına terk edilmesi olağan durumla bağdaşmaz. Diğer taraftan ziynet eşyası rahatlıkla saklanabilen, taşınabilen, götürülebilen türden eşyalardandır. Bu nedenle evden ayrılmayı tasarlayan kadının bunları önceden götürmesi, gizlemesi her zaman mümkün olduğu gibi evden ayrılırken üzerinde götürmesi de mümkündür. Bunun sonucu olarak normal koşullarda ziynet eşyalarının kadının üzerinde olduğunun kabulü gerekir.
Somut olayda; davacı kadın ziynet eşyalarının tümünün müşterek hanede kaldığını ileri sürmüş, davalı koca ise evde kalan ziynetlerin talep edilenler kadar olmadığını, 7 çeyrek altının ise ortak kararla bozdurulduğunu savunmuştur. Boşanmaya ilişkin dava dosyasında dinlenen davalı(koca) tanıkları ise "ziynetlerin tümünün müşterek hanede bulunduğu, davacının yanına almadığı" yönünde beyanda bulunmuşlardır.
Bu durum karşısında; davalının ziynetlerin müşterek hanede olduğuna dair ikrarı, yukarıda anlatılan tanık beyanları ve iş bu dosyada dinlenen tanık beyanları karşısında ziynet eşyalarının davalı yanda kaldığı hususu sübut bulmuştur.
Bu durumda mahkemece; düğün fotoğrafları da incelenmek suretiyle davacıya takılan ziynet eşyalarının cinsi miktarı ile dava tarihindeki değeri konusunda bilirkişi raporu alınarak hasıl olacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken, davalı savunması dışında beyanda bulunan tanık sözleri esas alınarak yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde hüküm tesisi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, Yargıtay duruşmasında vekille temsil edilen davacı taraf için duruşma tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi hükümlerine göre takdir edilen 1.100 TL vekalet ücretinin davalıdan alınıp davacı tarafa verilmesine ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 01.07.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.