Davacı, 20.01.1989-05.07.2005 tarihleri arasında 1479  sayılı Yasa kapsamında Bağ-Kur sigortalısı olduğunun tespitine  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.                       
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava nitelikçe, vergi ve esnaf sicili kaydına davacının 20.01.1989 ile 05.07.2005 tarihleri arasında 1479 sayılı yasa kapsamında sigortalı olduğunun tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece davacının dava konusu dönemde vergi ve sicil kaydının bulunduğu 1479 sayılı yasanın 24.maddesindeki koşulları taşıdığından bahisle davanın kabulüne karar verilmiş ve bu karar süresinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacının 19.06.19992 ile 22.09.1998 tarihleri arasında akaryakıt satışı ve market işletmeciliği faaliyeti nedeniyle vergide, 20.01.1989 ile 05.07.2005 tarihleri arasında esnaf sicilinde kayıtlı bulunduğu, 05.09.2000 tarihli başvurusu üzerine aynı tarihten geçerli olmak üzere 1479 sayılı yasanın 79/1 maddesi gereğince ev hanımı olarak isteğe bağlı sigortalı olduğu, zorunlu sigortalı olmak için herhangi bir başvurusunun bulunmadığı uyuşmazlık konusu değildir.
Uyuşmazlık isteğe bağlı sigortalı olarak tescil edilen davacının vergi ve sicil kayıtlarına göre geriye yönelik biçimde zorunlu sigortalı olarak tescilinin mümkün olup olmadığı noktasında toplanmaktadır. Mahkemece dava konusu dönemde davacının zorunlu bağ-kur sigortalısı olduğu sonucuna varılmış ise de varılan bu sonuç hatalıdır.
Davanın yasal dayanağı olan 1479 sayılı yasanın 4956 sayılı yasa ile değişik 24.maddesine göre, bir kimsenin, zorunlu Bağ-Kur sigortalısı olması için a) Kanunla ve Kanunların verdiği yetkiye dayanılarak kurulu sosyal güvenlik kuruluşları kapsamı dışında kalması ve herhangi bir işverene hizmet akdi ile bağlı olmaksızın kendi adına ve hesabına bağımsız çalışması b) Ticari kazanç veya serbest meslek kazancı dolayısıyla gerçek veya götürü usulde gelir vergi mükellefi olması c) Gelir vergisinden muaf ise Esnaf ve Sanatkâr Sicili ile birlikte kanunla kurulu meslek kuruluşuna usulüne uygun olarak kayıtlı olması gerekmektedir.
Öte yandan 1479 sayılı yasanın geçici 18.maddesine göre “Bu Kanuna göre sigortalılık niteliği taşıdıkları halde 04.10.2000 tarihine kadar kayıt ve tescilini yaptırmamış olan sigortalıların sigortalılık hak ve mükellefiyetleri 04/10/2000 tarihinden itibaren başlar. Ancak, bu Kanuna göre zorunlu sigortalı olarak tescil edilmiş olanların sigortalılıkları, bu Kanunun yürürlük tarihinden itibaren altı ay içinde Kuruma yazılı olarak başvurmaları ve 20.04.1982–04.10.2000 tarihleri arasındaki vergi kayıtlarını belgelemek ve belgelenen bu sürelere ilişkin olarak 49 uncu ve ek 15 inci maddelere göre hesaplanacak prim borçlarının tamamını, tebliğ tarihinden itibaren bir yıl içinde, ödeme tarihinde bulundukları gelir basamağının yürürlükte olan prim tutarı üzerinden ödemek kaydıyla bu süreler sigortalılık süresi olarak değerlendirilir.
Somut olayda davacının zorunlu sigortalı olarak tescili bulunmadığı gibi geçici 18.maddenin getirdiği haktan yararlanmak için başvurusu bulunmadığından 04.10.2000 tarihinden önceki dönem için zorunlu sigortalı olarak kabulü mümkün değildir. 04.10.2000 tarihinden sonraki dönem için ise davacının 1479 sayıl yasanın 24.maddesinin öngördüğü biçimde kendi nam ve hesabına bağımsız çalışmasının varlığı kanıtlanmış değildir. Vergi kaydı bulunmayan davacının esnaf sicil kaydının tek başına bağımsız çalışmaya karine olarak kabulü yasal olarak mümkün değildir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgulara aykırı biçimde davanın reddi yerine yazılı şekilde kabulüne karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir
O halde, davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 02.12.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.