Boşanma Kararları - Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2018/1886 Esas 2019/2166 Karar Sayılı İlamı

20. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/1886
Karar No: 2019/2166

Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2018/1886 Esas 2019/2166 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Davacı: Turkuaz Vadisi Site Yönetimi
Davalılar: Turkuaz Vadisi A.Ş. ve geçici site yönetimi
Davacı, geçici site yönetimi ile yapılan sözleşmede davalının yükümlülüklerini yerine getirmediğini ve ödeme yapılmasına rağmen hizmet vermediğini iddia etmiştir. Mahkeme davanın ispatlanamaması sebebiyle reddetmiştir.
Temyiz istemi üzerine, davacının dava tazminat isteğine ilişkin miktarı 1.000 TL olduğu, kesinlik sınırının ise 2.270 TL olduğu belirtilmiştir. Bu nedenle, temyiz dilekçesinin reddine ve temyiz harcının istek halinde iadesine karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- HUMK'nın 427. ve 432. maddeleri
- 5219 sayılı Kanun'un HUMK'nın 427. maddesi ile değişik 2. fıkrası
- 5236 sayılı Kanun
- 6100 sayılı Kanun'un geçici 3. maddesi

20. Hukuk Dairesi 2018/1886 E. , 2019/2166 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı ... davalı ... A.Ş. vekilleri tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava dilekçesinde, ... ili ... ilçesinde yer alan ... Turkuaz Vadisi 1, 2, 3, 4 ve 5. Etap toplu konutlarında geçici yönetim kurulu oluşturulduğunu, geçici yönetim kurulu ile davalı ... Ticaret A.Ş. arasında 28/09/2009 tarihli hizmet alım sözleşmesi yapıldığını, sözleşmenin 2. maddesinde sözleşmenin konusunun düzenlendiğini, davalı şirketin sözleşme ile üstlendiği yükümlülükleri yerine getirmediğini, site yönetiminde görevleri yerine getirmek üzere herhangi bir çalışanının bulundurmadığını ve bu hizmetlerin diğer davalı geçici site yönetimi çalışanları tarafından yerine getirildiğini, sözleşmeye aykırı davrandığını, diğer davalı geçici site yönetiminin ise bu davranışa göz yumarak davacı yönetimin zarara uğramasına sebebiyet verdiğini, sözleşmenin 4/A-B bentlerinde ödeme hususunun düzenlendiğini, sözleşme yükümlülüğünü yerine getirmemiş olmasına rağmen şirkete ödeme yapıldığını bildirerek; 1.000 TL tazminatın dava tarihinden yasal faizi ile tahsili istenilmiştir.
Mahkemece ispat görmeyen davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı ... davalı ... A.Ş. vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Dava tazminat istemine ilişkindir.
5219 ve 5236 sayılı kanunlar ile HUMK"nın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2017 tarihinden itibaren 2.270 TL"ye çıkarılmıştır.
Temyize konu miktar 1.000 TL olup, davacı yargılama aşamasında zararının daha fazla olduğunu iddia edip, dava değerini arttırmamıştır. Bu nedenle taraf vekillerinin temyiz isteminin, 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanunun 427 ve 432 maddeleri uyarınca reddine karar verilmesi gerekmiştir.
HUMK"nın 5219 sayılı Kanun ile değişik 427. maddesinin ikinci fıkrası uyarınca miktar veya değeri 2.270,00 TL"yi geçmeyen kararlar kesin olduğundan miktar yönünden temyiz dilekçesinin REDDİNE, temyiz harcının istek halinde iadesine 01/04/2019 günü oy birliği ile karar verildi.