KARAR
Hakaret suçundan sanık ... hakkında yapılan yargılama sonunda sanığın mahkumiyetine dair, Gaziantep 3. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 15.11.2011 tarih ve 2011/394 esas, 2011/518 sayılı kararın sanık ... tarafından temyizi üzerine,
Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 08.12.2014 tarih ve 2013/5369 esas, 2014/35370 sayılı kararıyla;
“Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
CMK"nın 231/11. maddesinde yer alan, “Denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlemesi veya denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere aykırı davranması halinde, mahkeme hükmü açıklar. Ancak mahkeme, kendisine yüklenen yükümlülükleri yerine getiremeyen sanığın durumunu değerlendirerek; cezanın yarısına kadar belirleyeceği bir kısmının infaz edilmemesine ya da koşullarının varlığı halinde hükümdeki hapis cezasının ertelenmesine veya seçenek yaptırımlara çevrilmesine karar vererek yeni bir mahkumiyet hükmü kurulabilir” şeklindeki düzenleme karşısında, mahkemece kendisine herhangi bir yükümlülük yüklenmeyen ve denetim süresi içerisinde kasıtlı suç işleyen sanık hakkında, önceki hükmün aynen açıklanması ile yetinilmesi gerekirken, yeniden değerlendirme sonucu, açıklanması geri bırakılan hükümde uygulanmadığı halde, TCK"nın 43/1-2 ve 62. maddeleri uygulanarak CMK"nın 231/11. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı ve sanık ..."un temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, " oy birliğiyle karar verilmiştir.
I- YEREL MAHKEMENİN DİRENME KARARININ KAPSAMI
Gaziantep 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 16.03.2015 tarih ve 2015/35esas, 2015/120sayılı kararında;
Yargıtay 4.Ceza Dairesinin 08/12/2014 tarih, 2013/53969 Esas, 2014/35370 karar sayılı ilamı ile bozma kararı verilerek dosyanın iade edilmesi üzerine dosya yeniden esasa alınmış bozma ilamı değerlendirilmiş mahkememiz kararı usul ve yasaya uygun görülmekle CMK 307 maddesi gereğince direnme kararı vermek gerekmiştir nitekim; bozma ilamında denetim süresi içerisinde denetime aykırılık oluşması halinde hükmün aynen açıklanması ile yetinilmesi gerektiği yönündeki anılan bozma ilamının kabulü mümkün değildir, zira Anayasa"mızın 138.maddesinde hakimlerin kanuna ve hukuka uygun olarak vicdani kanaatlerine göre hüküm verecekleri belirtilmiş, yine dava konusu uygulama normu olan 5271 sayılı CMK"nın 231/11.maddesinde denetim süresi içerisinde kasten yeni bir suç işlenmesi veya denetimli serbestlik hükümlülüklerine aykırı davranılması halinde hükmün açıklanacağı belirtilmekle birlikte, ""ancak"" bağlacı sonrasında mahkemenin sanığın durumunu değerlendirme, koşulların varlığı halinde TCK 50 ve 51.maddelerini gözetebilme imkanı olduğu belirtildikten sonra ""yeni bir mahkumiyet hükmü kurabilir"" ibareleri değerlendirilmekle yeni bir mahkumiyetin evvela ve evleviyetle delillerin değerlendirilmesi şeklindeki muhakemeyi iktiza ettiği, bu hali ile anılan bozma ilamında geçen hükmü açıklanmakla yetinmek şeklindeki düşünceye katılmak mümkün olmadığı gibi, açıklanmamakla yine CMK 231/5 maddesi gözetildiğinde açıklanmayan hükmün sanık hakkında bir hukuki sonuç doğurmaması sayın muhalif üyenin gerekçesinde de yer aldığı gibi hukuk dünyasında henüz kesin mahiyette bir hükmün olmaması düşüncesi ile uyumludur; bu hali ile mahkemenin temyizi kabil hüküm tesis ederken yasa düzeninde yer alan bütün normları gözetmek sorumluluğu var iken açıkça hukuka aykırılık içerdiği anlaşılacak yada takdiri hususları değerlendirme dışı bırakacak şekilde önceki hükmün açıklanması ile yetinilmesi usul ve yasa düzenimize uygun olmamakla, anılan bozma ilamına uyulmayarak anılan gerekçelerle direnmek gerekmiştir." şeklindeki gerekçeyle,Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 08.12.2014 tarih ve 2013/5369esas, 2014/35370 sayılı kararına direnildiği görülmektedir.
II- HUKUKSAL DEĞERLENDİRME
02.12.2016 tarihli 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 36.maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 307.maddesi uyarınca, Yargıtay Ceza Genel Kurulu tarafından 07.12.2016 tarihli ve 2015/561 esas, 2016/695 Kararı ile dosya Dairemize gönderildiğinden, direnme kararı üzerine verilen hükmün Dairemizce incelenmesinde zorunluluk bulunduğu anlaşılmıştır.
CMK"nın 231/11. maddesi gereğince mahkeme, kendisine yüklenen yükümlülüğünü yerine getiremeyen sanığın durumunu değerlendirerek, cezanın yarısına kadar bir kısmının infaz edilmemesine ya da koşulların varlığı halinde hükümdeki hapis cezasının ertelenmesine veya seçenek yaptırıma çevrilmesine karar vererek yeni bir mahkumiyet hükmü kurabilir.
Mahkemenin sanığa verilen cezanın kısmen infazına karar verebilmesi veya hükümdeki cezayı ertelemesi veya seçenek yaptırıma çevirebilmesi için sanığın yükümlülükleri elinde olmayan nedenlerle yerine getirememiş olması gerekir.
Sanık hakkında herhangi bir denetimli serbestlik tedbiri öngörülmemişse, sanığın denetim süresi içinde yeni bir suç işlemesi nedeniyle hükmün açıklanacağı hallerde, mahkemece, önceki hüküm aynen açıklanır ve verilen cezanın kısmen infaz edilmesine veya şartlarının varlığı halinde bile ertelenmesine ve seçenek yaptırıma çevrilmesine karar verilemez.
Bu açıklamalar ışığında, Mahkemece kendisine herhangi bir yükümlülük yüklenmeyen ve denetim süresi içerisinde kasıtlı suç işleyen sanık hakkında, önceki hükmün aynen açıklanması ile yetinilmesi gerekirken TCK"nın 43/1-2 ve 62.maddeleri uygulanarak CMK"nın 231/11. maddesine aykırı davranılması nedeniyle Yerel Mahkemenin direnme kararı isabetli olmadığında dosyanın Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi gerekmektedir.
III- KARAR
Yukarıda açıklanan gerekçelerle,
Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 08.12.2014 tarih ve 2013/5369 esas, 2014/35370 sayılı kararındaki gerekçeye göre yerel Mahkemece verilen direnme kararı yerinde görülmediğinden, tebliğnameye uygun olarak, 6763 sayılı Yasanın 36.maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 307/3. maddesi hükmüne göre dosyanın Ceza Genel Kuruluna GÖNDERİLMESİNE, 19.04.2017 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.