Davacı, meslek hastalığı sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, meslek hastalığı sonucu % 11.3 oranında malül kalan Ş.D."nin    manevi tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, Sosyal Sigortalar Kurumu Zonguldak Uzun Mehmet Göğüs Hastalıkları Hastanesi’nin 07.07.2005 gün ve 825 sayılı maluliyetin % 11.3 olduğuna ilişkin raporuna itiraz soncu S.S.K. Yüksek Sağlık Kurulundan maluliyetin % 0 olduğuna dair 25.04.2006 tarihli rapor alınmış, bu Karar"a itiraz sonucu Adli Tıp 3.İhtisas Kurulundan alınan ve maluliyet tayinine gerek olmadığına dair 25.08.2006 tarih ve 4625 Karar sayılı raporuna  göre dava kabul edilmişse de eksik inceleme ile sonuca gidilmesi doğru görülmemiştir.
Davacı yanca,  meslek hastalığı ile maluliyet  arasındaki  illiyet bağını  belirleyen adı geçen hastane raporu ile çelişen Yüksek Sağlık Kurulu ve Adli Tıp Kurumu raporlarına itiraz edildiğine ve bu raporlar arasında hastane raporu ile  çelişki bulunduğuna göre,  öncelikle 506 sayılı Yasanın  109. maddesinde öngörülen prosedür uyarınca maluliyetin  meslek hastalığı (Pnömokonyoz) sonucu meydana gelip gelmediği konusunda,  Adli Tıp Genel Kurulundan rapor alınarak sonuca gidilmesi gerekir. Yasal prosedür işletilmeden  davacının % 0 maluliyet oranı gözetilerek yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya  aykırıdır.
O halde,  davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davacının diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 29.01.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.