MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... (kendi adına asaleten, .... adına velayeten) vekili Avukat .... tarafından, davalı ... aleyhine 23/01/2009 verilen dilekçe ile ölümlü trafik kazası nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 09/12/2011 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacılar vekili ve davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının tüm, davacıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacıların diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, trafik kazası nedeni ile ölümden dolayı uğranılan manevi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir.Mahkemece; istemin bir bölümü kabul edilmiş, karar; davacılar ve davalı tarafından temyiz olunmuştur.
Davacılar, davalının kusuru ile neden olduğu trafik kazasında desteklerinin yaşamını yitirmesinden dolayı manevi zararın ödetilmesi isteminde bulunmuşlardır.
Davalı ise, kusur oranını kabul etmediğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davalı sürücünün % 90 kusuru ile neden olduğu trafik kazasında davacılar desteğinin hayatını kaybettiği benimsenerek davacı eş yararına 15.000,00 TL, davacı çocuklar yararına 10.000,00"er TL manevi tazminat ödetilmesine karar verilmiştir.
Borçlar Yasası"nın 47. maddesi gereğince yargıcın, özel durumları göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği para tutarı adalete uygun olmalıdır. Takdir edilecek bu tutar, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir işlevi (fonksiyonu) olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi malvarlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek tutar, var olan durumda elde edilmek istenilen doyum (tatmin) duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 gün ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı"nın gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel durum ve koşullar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden yargıç, bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde nesnel (objektif) ölçülere göre uygun (isabetli) bir biçimde göstermelidir.
Somut olaya gelince, olay tarihi, davalının olayda kusur durumu, davacıların desteğe yakınlık derecesi ile yukarıda anılan ilkeler gözetildiğinde davacıların talep ettiği manevi tazminat miktarları ılımlı olup aynen hüküm altına alınması gerekir. Açıklanan nedenle kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda ( 2 ) sayılı bentte gösterilen nedenle BOZULMASINA, davalının tüm, davacıların ise diğer temyiz itirazlarının ( 1 ) sayılı bentte gösterilen nedenlerle reddine ve temyiz eden davacılardan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 04/02/2013 gününde oybirliğiylekarar verildi.