MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ



Taraflar arasında görülen davada .... 6. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 16/06/2015 tarih ve 2014/108-2015/331 sayılı kararın duruşmalı olarak incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş olup, duruşma için belirlenen 22.11.2016 günü hazır bulunan davacı vekili Av. .... ile davalı vekili Av. ... dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, taraflar arasında davacı ... iletim sistemini kullanabilmesi için sistem bağlantı ve sistem kullanım anlaşmalarının yapıldığını, sistem kullanım anlaşmasında reaktif enerjinin aktif enerjiye oranına ilişkin limitler bulunduğunu, bu limitlerin aşılması durumunda davalı firmanın ceza faturası düzenlediğini, bu kapsamda davalı firmanın 29/04/2013 tarihli 121.116,46-TL bedelli Haziran 2012 dönemi sistem kullanım ceza ücreti şeklinde fatura tahakkuk ettirdiğini, ceza bedelinin ihtirazı kayıtla ödendiğini, cezai şartın uygulandığı dönemde geçerli olan sistem kullanım anlaşmasına göre cezai şartın uygulanabilmesi için reaktif enerjinin aktif enerjiye oranının belli sınırları aşması, ihlalin giderilmesi için süre verilmiş olması gerektiğini, sistem kullanım anlaşmasının hükümlerinin genel işlem şartları niteliğinde olduğunu, 2012 tarihine kadar uygulanmayan cezanın 2013 yılında geriye dönük olarak uygulanmasının TMK."nın 2. maddesine aykırı olduğunu, cezaya esas ölçümlerin ve faturalandırmanın mevzuata uygun yapılmadığını ileri sürerek; 121.116,46 TL ceza bedelinin ödeme tarihinden itibaren işleyecek avans faiziyle birlikte tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, sistem kullanım anlaşmasının cezai şart maddesinde düzenlenen uyarı yükümlülüğünün tüm ihlalleri kapsamadığını, bu durumun yeni düzenlenen 15/03/2012 tarihli ve 3735 sayılı kurul kararı ile onaylanan sistem kullanım anlaşmasında açıklığa kavuşturulduğunu ve ihtar yükümlülüğünü ortadan kaldırıldığını, Temmuz 2012 döneminden itibaren düzenlenen sistem kullanım ceza faturalarında uyarı koşulunun bulunmadığını, TEİAŞ ile dağıtım şirketleri arasında protokole yönelik EPDK"dan herhangi bir geri dönüş olmadığını, dolayısıyla bu protokolün bağlayıcı olamayacağını, sistem kullanım anlaşmasının TEİAŞ tarafından tek taraflı düzenlenmediğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre; dava konusu faturanın Haziran 2012 dönemine ilişkin cezai şart bedelini içerdiği, taraflar arasında akdedilen sistem kullanım anlaşmasına göre cezai işlemin ihtar şartı ve ihtarda belirtilen süreye rağmen ihlalin giderilmemesi halinde gerçekleştirilmesi gerektiği, ihtar yükümlülüğü yerine getirilmeden cezai işlem uygulanmasının sistem kullanım anlaşmasına aykırılık teşkil ettiği, dolayısıyla dava konusu faturanın sözleşmeye aykırı tahakkuk ettirildiği gerekçesiyle; davanın kabulüne, 121.116,46 TL"nin 31/05/2013 tarihinden itibaren avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 6.204,47 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, takdir olunan 1.350,00 TL duruşma vekalet ücretinin davalıdan alınıp davacıya verilmesine, 24/11/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.