Davacı,  iş kazası sonucu malüliyetindendoğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, iş kazası sonucu sürekli iş göremezliğe uğrayan davacının manevi zararının giderilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece istemin reddine karar verilmiştir.
Bir çok Yargıtay kararında vurgulandığı üzere, alacaklının alacak hakkından vazgeçmesini ve bu suretle borçlunun borçtan kurtulmasını kapsayan akde “ibra” denir. İbranamenin kural olarak işçiye veya hak sahiplerine yapılmış olan ödeme ile sınırlı olmak üzere bağlayıcılığı asıldır. Gerçek anlamda ibranameden söz edebilmek için işçiye veya hak sahiplerine yapılan ödemenin niteliği ve miktarı açık olarak ibranamede gösterilmelidir.
Somut olayda, Karadeniz Ereğli 2. Noterliğinin 26.07.2004 tarih ve 1084 nolu “Feragatname” başlıklı belgesi manevi tazminattan feragat niteliğinde olmayıp sulh sözleşmesi niteliğindedir.Bu sözleşmenin de daha önce ilamlı takip konusu maddi tazminat ve eklerine ilişkin olduğu da açıkça ortadadır.Söz konusu  ibranameyi geçerli saymak, İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Mevzuatının temel prensibi olan “işçinin korunması temel ilkesi” ne de uygun düşmeyecektir.Davalının davacıya ne miktar manevi tazminat ödediği belgede yazılı olmadığından ortada geçerli bir ibranameden de söz etmek mümkün değildir. Kaldı ki, bu belge dışında işyeri kayıtları ile de davacıya belli bir miktar ödeme yapıldığı anlaşılamamaktadır.Bu durumda mahkemece davanın esasına girilmesi,varsa davalının manevi tazminat ödemeye ilişkin kanıtlarının sorulması,kanıt sunulmadığı taktirde uygun bir manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde feragat nedeniyle davanın reddine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 12.02.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.