Danıştay 7. Daire 2016/1594 Esas 2020/4277 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2016/1594
Karar No : 2020/4277

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)

VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : … Otomotiv Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi

VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Motorlu araç ticareti yapan davacı tarafından, 2008 ve 2009 yıllarında satışını gerçekleştirdiği araçlara ilişkin olarak düşük bedelli fatura düzenlendiğinden bahisle, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353. maddesinin 1. bendi uyarınca adına kesilen özel usulsüzlük cezalarının tahsili amacıyla düzenlenen ödeme emrinin iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Olayda, ödeme emrinin dayanağı cezaların duyurulmasına ilişkin 25 sayılı ihbarnamenin tebliğinin usulüne uygun olmadığı, 24 sayılı ihbarnamenin ise tebliğ edilmediği anlaşıldığından, kesinleşmeyen kamu alacağının tahsili amacıyla düzenlenen ödeme emrinde hukuka uygunluk bulunmadığı, öte yandan, aynı yılların tarh işlemlerine karşı açılan davalarda Mahkemelerinin … tarih ve E:…, K:… ve … tarih ve E:…, K:… sayılı kararları ile tarhiyatların iptaline karar verildiği, bu itibarla ödeme emri içeriği özel usulsüzlük cezalarının dayanağının da kalmadığı gerekçesiyle dava konusu ödeme emrinin iptaline karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Dava konusu ödeme emrinin dayanağı ihbarnamelerin usulüne uygun tebliğ edildiği, dava konusu yapılmadan kesinleştiği ve amme alacağının süresinde ödenmemesi üzerine düzenlendiği usul ve yasaya uygun olduğu ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
4. 2577 sayılı Kanun'un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 02/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.