Yukarıda tarih ve numarası yazılı kararın temyizen tetkiki davacı(3.kişi) ile davalı(Alacaklı)  vekili tarafından istenmiş, mahkemece ilamında belirtildiği şekilde isteğin kabulüne  karar vermiştir.Temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından  düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre, davacının tüm, davalı alacaklının  diğer temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Uyuşmazlık, İ.İ.K."nun 96. ve onu izleyen maddelerine dayalı 3. kişinin istihkak davasına ilişkindir.
Davaya konu 4 adet fotokopi makinesi, borçluya ödeme emrinin tebliğ edildiği adreste ve borçlunun huzurunda  haczedilmiş olup, İ.İ.K."nun 97/a maddesi hükmünde öngörülen mülkiyet karinesi borçlu, dolayısıyla davalı alacaklı yararınadır. Bu yasal karinenin aksi, davacı 3. kişi tarafından kesin ve inandırıcı delillerle kanıtlanamadığından haczedilen eşya borçlunun sayılır. Davacı 3. kişi, delil olarak  faturalar ibraz etmiş ise de, borç doğumundan ve ödeme emrinin tebliğinden sonraki tarihi taşıyan ve istenilen kişi adına her zaman temini mümkün olan belgeler olması itibariyle davacı 3. kişi tarafından yasal karinenin aksinin kanıtlandığının kabulü mümkün değildir. Ayrıca, dinlenen davacı tanıklarının anlatımları yeterli ve hükme dayanak yapılacak nitelikte olmadığı gibi, delil olarak sunulan vergi levhası da mücerret olarak işyerinin davacı 3. kişiye ait olduğunu göstermez.
Bu durumda borçlunun, kardeşi olan  3.kişiye ait şirketteki hisselerini devrettiğine dair devir sözleşmesi muvazaalı olup istihkak iddiasını kanıtlamaktan uzak olduğundan davanın reddi gerekirken, yanlış değerlendirme sonucu kabule karar verilmesi usul ve yasaya aykırıdır. 
O halde davalı alacaklının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz olunan kararın BOZULMASINA, fazla alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, temyiz harcının istek halinde davalı(Alacaklı)ya iadesine, 01.03.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.