Adana Ceza Kararları - Uyuşturucu madde ithal etme - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2014/1791 Esas 2014/2022 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/1791
Karar No: 2014/2022
Karar Tarihi: 25.03.2014

Uyuşturucu madde ithal etme - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2014/1791 Esas 2014/2022 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, uyuşturucu madde ithal etme suçundan sanığı uyarlama üzerine mahkum etmiştir. Ancak adli para cezasının hüküm gerekçesinde yazılan ve yanlışlıkla düzeltilmeyen meblağın, tayin edilen meblağla aynı olduğunu belirterek, düzeltilmesi gerektiğine karar vermiştir. Deliller ve kanun hükümleri değerlendirilerek, sanık lehine olan 5237 sayılı TCK’nın uygulanacağı belirlenmiştir. Ancak, geçici 1. maddesi gereği, 2918 sayılı Kanun'un 119. maddesi uygulanamayacağından, hüküm bozulmuştur. Hükümlü müdafiinin temyiz itirazları kabul edilmiş ve hüküm, sürücü belgesiyle ilgili bölümün çıkarılması suretiyle düzeltildikten sonra onanmıştır. Kanunlar: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 5. ve 53. maddeleri, 5252 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 1. maddesi ve 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu'nun 119. maddesi.

10. Ceza Dairesi 2014/1791 E. , 2014/2022 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Uyuşturucu madde ithal etme
Hüküm : Uyarlama üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Hükümlü hakkında sonuç olarak tayin edilen 32.400 TL adli para cezasının, hükmün gerekçe kısmında 13.561 TL olarak yazılması mahkemece düzeltilmesi mümkün maddi hata olarak kabul edilmiştir.
Kesinleşen hükme, dosyadaki delillere, 5252 sayılı Kanun"un 9. maddesine uygun biçimde değerlendirme yapılarak 5237 sayılı TCK’nın lehe olduğunun belirlenmesine ve kararın gerekçesine göre; hükümlü müdafiinin yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK"nın 5 ve 53. maddeleri ile 5252 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un geçici 1. maddesi hükmü gereğince, sanık hakkında 2918 sayılı Kanun"un 119. maddesinin uygulanmasına olanak bulunmaması,
Bozmayı gerektirmiş, hükümlü müdafiinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak bu aykırılığın yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan;
Hükümlünün sürücü belgesinin geri alınması ile ilgili bölümün hüküm fıkrasından çıkarılması, suretiyle resen de temyize tabi olan 11.04.2013 tarihli uyarlama hükmünün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.