Hakimin son oturumda tutanağa yazdırıp tefhim ettiği karar, esas karar olup, sonradan yazılan gerekçeli kararın bu karara aykırı olmaması gerekir. Oysa zaptın 20.03.2006 günlü oturumda tefhim edilen kısa kararda “Davacının sigortalılığının sona erdiği 16.04.1996 tarihinden sonraki döneme ilişkin Bağ-kur primlerinden sorumlu tutulmaması gerektiğinin tespitine”, gerekçeli kararda ise “Davacının sigortalılığının sona erdiği 16.04.1996 tarihinden sonraki döneme ilişkin Bağ-kur primlerinden sorumlu tutulması gerektiğinin tespitine” karar verildiğinin yazıldığı, bu haliyle kısa kararla gerekçeli kararın aykırı olduğu zaptın ve Kararın incelenmesinden açıkca anlaşılmaktadır. Öte yandan konuyla ilgili 10.4.1992 günü ve 991/7 Esas, 1992/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca bu aykırılığın giderilmesi suretiyle gerçeğe ve hukuka uygun bir karar verilmesi gereği açıktır. Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı biçimde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazların kabul edilmeli, hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalı Kurumun diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, 20.03.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.