Mahkemesi      : Niğde  İş Mahkemesi
Tarih                : 27.01.2006
No                    : 162-5  
                       
Davacı,  08.08.1979 tarihinden itibaren kesintisiz Bağ-Kur sigortalısı sayılarak, 01.05.2004 tarihinden itibaren yaşlılık aylığı bağlanmasına  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Davacı, 08.08.1979 tarihinden itibaren kesintisiz Bağ-Kur sigortalısı sayılarak, 01.05.2004 tarihinden itibaren yaşlılık aylığı bağlanmasına karar verilmesini istemiştir. Mahkemece, davacının 25 yıl sigortalılık hizmeti bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.  
Davacının, 08.08.1979 tarihinden itibaren meslek kuruluşu kaydına dayanılarak zorunlu Bağ-Kur sigortalısı olduğu uyuşmazlık konusu değildir. Uyuşmazlık, 20.04.1982 ila 22.03.1985 tarihleri arasında davacının zorunlu Bağ-Kur sigortalısı sayılması için vergi mükellefi bulunmasının koşul olup olmayacağı noktasında toplanmaktadır. Bu yönü ile davanın yasal dayanağı belirgin olarak 1479 sayılı Yasa"nın 2654 sayılı Yasa ile değişik 24. maddesidir. Anılan maddeye göre, bir kimsenin, zorunlu Bağ-Kur sigortalısı olması için a) Kendi adına ve hesabına bağımsız çalışması b) Ticari kazanç veya serbest meslek kazancı dolayısıyla gerçek veya götürü usulde gelir vergi mükellefi olması, esnaf ve sanatkar siciline kayıtlı bulunması veya kanunla kurulu meslek kuruluşlarına usulüne uygun olarak kayıtlı olması gerekmektedir.
Davacının meslek kuruluşu kaydı ile kendi nam ve hesabına çalışması göz önünde tutularak 08.08.1979 tarihinde zorunlu Bağ-Kur sigortalısı olarak tescil edildiği ve bu sigortalılığının 20.04.1982 tarihine kadar devam ettiği tartışmasızdır. Ne var ki, davalı Kurum önceden tescil edilen ve 1479 sayılı Yasa"nın 24. maddesinin öngördüğü koşulları taşıyan davacıyı 20.04.1982 tarihinde yürürlüğe giren 2654 sayılı Yasa ile değişik 24. maddesine yanlış anlam vermek suretiyle sigortalılığını iptal etmesi yerinde değildir. Nitekim, Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 15.10.2003 gün ve E:2003/21-579, K:2003/570 sayılı kararında da belirtildiği gibi, 20.04.1982 tarihinde yürürlüğe giren 2654 sayılı Yasa ile yapılan değişiklik, değişiklikten önceki mevzuatın öngördüğü koşullara sahip olması nedeniyle sigortalı olanların sigortalılıklarına son vermemekte, değişikliğin yürürlüğe girdiği tarihlerde Bağ-Kur’a yeni kayıt ve tescil edilecekler için yeni düzenlemeler öngörmektedir. Tersinin kabulü kazanılmış hakları ortadan kaldırmak olur ki, bu durumun kabulüne, yasaca ve hukukça olanak olmadığı ortadadır. Bu nedenle, davacının 01.04.1972 tarihinde yürürlüğe giren 1479 sayılı Yasa"nın 24. maddesindeki koşullara göre 08.08.1979 tarihinde başlayan zorunlu sigortalılığına geçerlilik tanınarak uyuşmazlık konusu 20.04.1982 ila 22.03.1985 dönemde de zorunlu Bağ-Kur sigortalısı sayılması gerekmektedir. Bu itibarla, hükme dayanak yapılan 22.03.2005 tarihli bilirkişi raporunda, 20.04.1982 ila 22.03.1985 tarihleri arasında da davacının Bağ-Kur sigortalısı sayılması yerindedir.
Ancak, anılan bilirkişi raporunda, 31.12.2000-06.10.2003 tarihleri arasında davacı Bağ-Kur sigortalısı sayılmayarak, askerlik borçlanması ile birlikte toplam 23 yıl 6 ay 19 gün sigortalı hizmeti bulunduğu belirtilmiş, mahkemece, söz konusu bilirkişi raporu doğrultusunda davanın reddine karar verilmiş ise de, eksik inceleme ile varılan bu sonuç usul ve yasaya uygun bulunmamaktadır. 
Davacının şahsi sicil dosyasının incelenmesinden, 08.08.1979 tarihinden itibaren meslek kuruluşu kaydına dayanılarak Bağ-Kur sigortalısı olarak kayıt ve tescilinin yapıldığı anlaşılmaktadır. Davacının 30.04.1985-30.05.1997 tarihleri arasında vergi kaydı, 27.03.1995-30.05.2000 tarihleri arasında esnaf ve sanatkar sicil kaydı, 30.01.1979-31.12.1991 tarihleri arasında İstanbul Ticaret Odası kaydı, 18.10.1994-03.05.1997 tarihleri arasında İstanbul Servis Aracı İşletmeleri Odası kaydı ve 05.04.1972 tarihinden itibaren devam eden Bor Şoförler Odası kaydı bulunmaktadır. Davacı, 20.05.2000 tarihinde Kuruma İB formu vermiş, 31.05.2000 tarihinde İstanbul Bağ-Kur İl Müdürlüğü’ne isteğe bağlı sigortalı olmak için başvurmuş, Bağ-Kur Genel Müdürlüğü’ne verdiği 06.10.2003 tarihli dilekçesinde de, 31.12.2000 tarihine kadar isteğe bağlı sigortalı olduğunu, ödeme yapamadığı için kaydının dondurulduğunu belirterek, isteğe bağlı olarak tekrar ödemelere başlamak istediğini bildirmiştir. Davacı, 02.04.2004 tarihinde tahsis talebinde bulunmuştur. Kurum, 28.06.2004 tarihli yazısı ile 2654 sayılı yasa gereği 20.04.1982 tarihinden itibaren başlayan vergi kaydı olmadığı tespit edildiğinden ve hizmet süresinde 25 tam yılı tamamlamadığından aylık talebinin iptal edildiğini davacıya bildirmiştir. Kurum, davacıya hitaben yazdığı 05.07.2004 tarihli yazısında da, davacının 08.08.1979-20.04.1982 tarihleri arasında ve 22.03.1985 tarihinden itibaren Bağ-Kur sigortalısı kabul edildiğini belirtmiştir. 10.04.2004 ve 14.06.2004 tarihli prim ekstreleri ile yaşlılık aylık kararlarında doldurulacak bilgi formunda, davacının 08.08.1979-02.04.2004 tarihleri arasında Bağ-Kur sigortalısı olduğu; 02.07.2004 tarihli prim ekstresinde de 08.08.1979-20.04.1982 tarihleri arasında ve 22.03.1985 tarihinden itibaren Bağ-Kur sigortalısı olduğu yer almıştır. Bütün bu belgelerde ve dosya içeriğinde, Kurumun davacıyı 31.12.2000-06.10.2003 tarihleri arasında Bağ-Kur sigortalısı kabul etmediğine ilişkin bir bilgi bulunmamaktadır. 
Bu durumda, mahkemece, Bağ-Kur’a müzekkere yazılarak, davacının uyuşmazlık konusu olan 20.04.1982 ila 22.03.1985 dönemi dışında zorunlu ve isteğe bağlı Bağ-Kur sigortalılık sürelerinin belirtilmesinin istenilmesi, verilecek cevaba ve 1479 sayılı Yasa hükümlerine göre davacının Bağ-kur sigortalılık sürelerinin açıkça saptanması, bundan sonra 1479 sayılı Yasa"nın 35. ve geçici 10. maddelerinde yazılı yaşlılık aylığı bağlanabilmesi için gerekli yaş, prim ödeme gün sayısı ve sigortalılık süresi koşullarının gerçekleşip gerçekleşmediğinin irdelenmesi ve sonucuna göre karar verilmesi gerekmektedir.     
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın, eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine,22.03.2007 gününde oy birliği ile karar verildi.