Esas No : 2014/1382
Karar No : 2014/2208
Tebliğname No : KYB - 2014/3510

Yüksek Adalet Bakanlığı’nın, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma ve içeriğinde zehir bulunan ve üretilmesi, bulundurulması veya satılması izne bağlı olan maddeyi izinsiz olarak bulundurma suçlarından sanık Y.. Ç.. hakkında, İstanbul 4. Sulh Ceza Mahkemesi’nce 01.11.2012 tarihinde 2011/459 esas ve 2012/1505 karar sayı ile verilen mahkûmiyet hükmü ile, aynı Mahkemece 08.11.2012 tarihinde 2011/459 esas ve 2012/1505 karar sayı ile verilen mahkûmiyet hükmünün kanun yararına bozulması talebi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nca 07.01.2014 tarihli ihbar yazısı ekinde dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Mahkemece 01.11.2012 tarihinde 2011/459 esas ve 2012/1505 karar sayı ile sanığın 6197 sayılı Kanun"un 43/1. maddesi yollamasıyla TCK"nın 193/1 ve 62. maddeleri uyarınca 1 ay 20 gün hapis cezasıyla cezalandırılmasına, cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine, 08.11.2012 tarihinde aynı sayılı ek hüküm ile sanığın TCK"nın 191/1 ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına ve cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine hükmolunmuştur.
Kanun yararına bozma talebi ve ihbar yazısında;
«Dosya kapsamına göre;
1- Anılan mahkeme kararlarında tekerrüre esas alınan Bakırköy 2. Çocuk Ağır Ceza Mahkemesinin 24/03/2010 tarihli ve 2009/53 esas, 2010/31 sayılı kararında sanığın suç tarihi itibari ile 18 yaşından küçük olduğu anlaşılmakla bu kararın tekerrüre esas alınamayacağı ve sanığın tekerrüre esas başka sabıkası da bulunmadığı gözetilmeden yazılı şekilde tekerrüre hükmedilmesinde,
2- 08/11/2012 tarihli ek kararda sanık hakkında uyuşturucu madde kullanmak suçundan 10 ay hapis cezasına hükmedildiği, ancak 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/2 veya 191/6. maddeleri gereğince tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine hükmedilmesi yönünden her hangi bir değerlendirme yapılmadığı anlaşılmakla, uyuşturucu madde kullandığını beyan eden sanık hakkında gerekçesi gösterilerek anılan maddelerden biri seçilmek suretiyle tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesinde,
İsabet görülmemiştir.» denilerek, İstanbul 4. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 01.11.2012 ve 08.11.2012 tarihli hükümlerinin bozulması istenmiştir.
A) İstanbul 4. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 01.11.2012 gün ve 2011/459 esas, 2012/1505 karar sayılı hükmüne yönelik kanun yararına bozma isteğinin incelenmesi:
Sanığın tekerrüre esas alınan, Bakırköy 2. Çocuk Ağır Ceza Mahkemesi"nce 24.03.2010 tarihinde 2009/53 esas ve 2010/31 karar sayı ile verilen mahkûmiyet hükmüne konu suçu işlediği tarihte 18 yaşından küçük olması, adli sicil kaydında bulunan Gönen Asliye Ceza Mahkemesi"nce 21.05.2009 tarihinde 2008/417 esas ve 2009/187 karar sayı ile verilen kararın ise hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı olması ve sanığın bu karara konu suçu işlediği tarihte de 18 yaşından küçük olması nedeniyle sanık hakkında tekerrür hükümleri uygulanamayacağından, sanığın cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi yasaya aykırı olup, (1) numaralı kanun yararına bozma isteği yerinde olduğundan; İstanbul 4. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 01.11.2012 tarihli 2011/459 esas ve 2012/1505 karar sayılı hükmünün 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 3. fıkrası gereğince kanun yararına BOZULMASINA; aynı Kanun’un 309. maddesinin 4. fıkrasının (d) bendinin verdiği yetkiye dayanılarak; sanık hakkında hükmolunan cezanın 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına ilişkin bölümün hüküm fıkrasından ÇIKARILMASINA, hükmün bu şekilde infazına,
B) İstanbul 4. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 08.11.2012 gün ve 2011/459 esas, 2012/1505 karar sayılı hükmüne yönelik kanun yararına bozma isteğinin incelenmesi:
(2) numaralı bozma düşüncesinin benimsenerek, aşağıdaki şekilde karar verilmesi nedeniyle, kabule göre ileri sürülen (1) numaralı bozma düşüncesi inceleme konusu yapılmamıştır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 21.05.2013 tarih ve 2013/280-250 sayılı, aynı tarih 2012/1536 esas, 2013/251 karar sayılı ve 01.10.2013 tarih ve 2013/444-402 sayılı kararlarında da belirtildiği üzere, hükümden önce 19.12.2006 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 5560 sayılı Kanun"la değişik 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 191. maddesinde, uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanmış olan sanık hakkında, birinci fıkraya göre doğrudan hapis cezasına hükmolunabileceği gibi, birinci fıkraya göre cezaya hükmedilmeden ikinci fıkra gereğince sadece tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine karar verilebileceği ya da altıncı fıkranın yollaması uyarınca birinci fıkradaki ceza ile birlikte ikinci fıkradaki tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine hükmedilebileceği öngörülmüştür.
5560 sayılı Kanun"la değişik TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrasındaki ""karar verebilir"" ve 6. fıkrasının 1. cümlesindeki ""tâbi tutulabilir"" ibareleri dikkate alındığında, sanık hakkında tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine karar verme, zorunlu olmaktan çıkarılarak hakimin takdirine bırakılmıştır.
Uyuşturucu madde kullanmış olan sanık hakkında; belirtilen üç seçenekten biri uygulanırken, yasal ve yeterli gerekçe gösterilmesi, gerekçenin somut olgulara ve sanığın davranışlarına dayanması gerekmektedir.
Mahkemece belirtilen üç seçenekten biri uygulanırken gerekçe gösterilmiş ise gösterilen gerekçenin yerinde olup olmadığı olağan yasa yolu incelemesinde denetlenebilir ise de, olağanüstü bir yasa yolu olan kanun yararına bozma isteği üzerine denetlenemez. Ancak Mahkemece seçeneklerden biri tercih edilirken hiç gerekçe gösterilmemiş ise bu durum kanun yararına bozma konusu yapılabilir. Diğer yandan, açıkça yasaya aykırı olan veya kendi içinde çelişen bir gerekçe, gerekçe sayılmaz.
Somut olayda; Mahkemece uyuşturucu madde kullanan sanık hakkında, herhangi bir gerekçe gösterilmeden doğrudan ceza seçeneğine göre hüküm kurulması yasaya aykırı olup, (2) numaralı kanun yararına bozma talebi bu nedenle yerinde görüldüğünden; İstanbul 4. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 08.11.2012 tarihli 2011/459 esas ve 2012/1505 karar sayılı hükmünün 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 3. fıkrası gereğince kanun yararına BOZULMASINA, aynı maddenin 4. fıkrasının (b) bendi uyarınca yeniden yargılama yapılarak, sonucuna göre gereken hükmün verilmesi için, dosyanın adı geçen Mahkemeye gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na iadesine,
31.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.