Davacı,  01.12.2001 tarihinden itibaren emekli maaşı almaya hak kazandığının tespiti ile aksine kurum işleminin iptaline   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  reddine  karar vermiştir.
Hükmün, davacı  vekili tarafından  temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Davacı,  09.04.1985-14.07.1987 tarihleri arasında 1479 sayılı Yasa"ya göre isteğe bağlı Bağ-Kur sigortalısı olduğunun tespitini istemiştir.
Mahkemece, davacının düzenli olarak prim ödemediği ve nizalı dönemde sigortalılık koşullarının oluşmadığı gerekçesi ile  davanın reddine karar verilmiş ise de bu sonuç usul ve yasaya uygun değildir.
Davacının, 09.04.1985 tarihinden itibaren re’sen vergi kaydına dayanılarak zorunlu Bağ-Kur sigortalısı olarak tescil edildiği, bilahare zorunlu sigortalılığının vergi kaydının hatalı olarak bildirildiği gerekçesi ile 21. Kasım 2001 tarihli kurum işlemi ile 14.07.1987 tarihinden başlatıldığı,  nizalı dönemde meslek kuruluşu ve Esnaf ve Sanatkar Sicili kaydının bulunmadığı, başka bir anlatımla, zorunlu sigortalılık koşullarını taşımadığı anlaşılmaktadır.
Gerçekten; Davanın yasal dayanağı olan 1479 sayılı Yasa"nın olay tarihinde yürürlükte bulunan 24. ve 25. maddelerine göre, davacının vergi kaydı bulunmadığı gibi Esnaf ve Sanatkar Sicili veya kanunla kurulu meslek kuruluşlarında üye kaydı da bulunmadığından sigortalı sayılması mümkün değildir.
Ancak, davacının önceden Bağ-Kur’a tescili  bulunduğundan, Kurumca hiçbir araştırma yapılmaksızın   davacı tarafından 4247 sayılı Yasa"ya göre yapılan başvuru kabul edilmiş ve davacı zorunlu sigortalı sayılarak 31.12.1996 tarihine kadar olan prim borçları 22.09.1997 tarihinden itibaren  kuruma  ödenmiş ve Kurum tarafından da kabul edilerek uzun süre (5 yıl) kullanılmıştır.  Davacıyı kendi hatalı işlemi nedeniyle yıllarca sigortalı sayan Kurumun, davacıya sigortalı olduğu inancını verdikten sonra yaptığı yanlışlığın farkına vararak sigortalılık süresini iptal etmesi  iyi niyetten uzaktır. Yargıtay H.G.K.’nun 01.10.1997 gün, 1997/10-578 E., 1997/758 K.sayılı kararında da belirtildiği üzere; Davacının, Sosyal Güvenlik Hukuku ilkeleri ve Medeni Kanunu’nun 2. maddesinin uygulanmasının zorunlu bir sonucu olarak zorunlu sigortalı kabul edilmesi gerekir.
Mahkemece, davacının 4247 sayılı Yasa"ya göre, sonrasında da zorunlu sigortalı sayılarak primleri tahsil edilen 09.04.1985-14.07.1987 döneminde zorunlu  sigortalı olarak kabul edilmesi ve bu duruma göre yaşlılık aylığı koşulları irdelenerek davanın sonuçlandırılması gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine,  02.04.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.