İstanbul Ceza Kararları - Kasten yaralama - hakaret - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18322 Esas 2020/2462 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18322
Karar No: 2020/2462
Karar Tarihi: 10.02.2020

Kasten yaralama - hakaret - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18322 Esas 2020/2462 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanık kasten yaralama ve hakaret suçlarından mahkum edilmiştir. Sanığın hakaret suçu yönünden kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz istemi reddedilmiştir. Kasten yaralama suçu yönünden kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz istemi incelendiğinde, Anayasa Mahkemesi'nin almış olduğu kararlar sebebiyle bozma nedeni bulunmayıp, mahkumiyet hükmü onanmıştır. Kararda, adli para cezası miktarı ve türü itibariyle, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'a eklenen geçici 2. madde gereğince kesin hüküm niteliği taşıdığı belirtilmiştir. Ayrıca, TCK'nin 53. maddesindeki bazı ibareler Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmiş olsa da, infaz aşamasında dikkate alınabileceği vurgulanmıştır. Kararda bahsedilen kanun maddeleri şunlardır: 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'un geçici 2. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi ve TCK'nin 53. maddesi.

3. Ceza Dairesi 2019/18322 E. , 2020/2462 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanık hakkında hakaret suçu yönünden kurulan mahkumiyet hükmüne yönelen temyiz isteminin yapılan incelemesinde;
Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı itibariyle, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin hüküm niteliği taşıdığı anlaşılmakla, sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2)Sanık hakkında kasten yaralama suçu yönünden kurulan mahkumiyet hükmüne yönelen temyiz isteminin yapılan incelemesinde;
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de; bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 10.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.