Edirne Kaçakçılık Kararları - Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/23985 Esas 2017/630 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/23985
Karar No: 2017/630
Karar Tarihi: 18.01.2017

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/23985 Esas 2017/630 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

17. Ceza Dairesi tarafından görülen bir hırsızlık davasında, mahkeme sanığın suçu işlediğini kabul etmiş ve mahkumiyet kararı vermiştir. Ancak, mağdur ve kanuni temsilcileri sanıktan şikayetçi olmadıklarını bildirmişlerdir ve temyize katılmamışlardır. Sanığın müdafii ise, suçun işlenme tarihine göre yeni yasal değişiklikleri ve uzlaştırma işlemlerini göz önünde bulundurularak hükümün yeniden değerlendirilmesi gerektiğini savunmuştur. Mahkeme, bu gerekçeler doğrultusunda sanık hakkında verilen hükmü bozmuştur.
Kararda bahsedilen kanun maddeleri ise şunlardır:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 141. maddesi (hırsızlık suçu)
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 317. maddesi (temyize reddetme)
- 6373 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 34. ve 35. maddeleri (kanun değişiklikleri ve uzlaştırma işlemleriyle ilgili hükümler)
- TCK'nın 7/2. maddesi (kanun hükümleri farklı ise failin lehine olan kanun uygulanır)
- TCK'nın 63. maddesi (tutuklulukta geçirilen sürenin cezadan mahsup edilmesi)

17. Ceza Dairesi 2015/23985 E. , 2017/630 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
I-Mağdur ... vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
24.01.2014 tarihli celsede mağdur, kanuni temsilcisi ve zorunlu vekilin sanıktan şikayetçi olmadıklarını bildirdikleri ve usulüne uygun olarak kamu davasına katılmadıkları, sanık hakkında verilen hükmü temyize hakkı bulunmadığından, mağdur vekilinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
II-Sanık ... müdafiinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Hükümden sonra 02.12.2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğü giren 6373 sayılı Ceza Muhakemesi Kanun"u ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesinin 1. fıkrasının b bendine eklenen alt bendler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK"nın 141. maddesinde tanımı yapılan hırsızlık suçunun da uzlaşma kapsamına alındığını anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK"nın 7/2. maddesi uyarınca, "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğü giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur." hükmü de gözetilerek 6373 sayılı Kanun"un 35. maddesi ile değişik CMK"nın 254. maddesi uyarınca aynı Kanun"un 253. maddesinde belirtilen esas ve usullere göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2-Kabule göre de;
Sanığın tutuklulukta geçirdiği sürenin TCK’nın 63. maddesi gereği cezasından mahsup edilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeple tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 18.01.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.