MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davada, ... Tüketici ve ... Asliye Hukuk Mahkemelerince ayrı ayrı görevsizlik kararı verilmesi nedeni ile yargı yerinin belirlenmesi için gönderilen dosya içindeki tüm belgeler incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava, taşınmazdaki ayıplar nedeniyle maddi tazminat istemine ilişkindir.
... Tüketici Mahkemesince, davanın eser sözleşmesinden kaynaklandığı ve 4077 sayılı Kanun kapsamında bulunmadığı gerekçesiyle görevsizlik yönünde hüküm kurulmuştur.
... Asliye Hukuk Mahkemesi ise bir kısım davacıların arsa sahipleri olduğu ve bu arsa sahipleri ile kat karşılığı inşaat sözleşmesi yapıldığı, davacıların müteahhitten konut satın alan tüketiciler olduğu gerekçesiyle karşı görevsizlik kararı vermiştir.
Dava tarihinde yürürlükte bulunan, 4822 sayılı Kanunla değişik 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunun Amaç başlıklı 1. maddesinde kanunun amacı açıklandıktan sonra kapsam başlıklı 2. maddesinde “Bu Kanun, birinci maddesinde belirtilen amaçlarla mal ve hizmet piyasalarında tüketicinin taraflardan birini oluşturduğu her türlü tüketici işlemini kapsar.” hükmüne yer verilmiştir. Kanunun 3. maddesinde, Mal: Alışverişe konu olan taşınır eşyayı, konut ve tatil amaçlı taşınmaz malları ve elektronik ortamda kullanılmak üzere hazırlanan yazılım, ses, görüntü ve benzeri gayri maddi malları; Hizmet: Bir ücret veya menfaat karşılığında yapılan mal sağlama dışındaki her türlü faaliyeti, ifade eder. Satıcı: Kamu tüzel kişileri de dahil olmak üzere ticari veya mesleki faaliyetleri kapsamında tüketiciye mal sunan gerçek veya tüzel kişileri kapsar. Tüketici ise, bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişiyi ifade eder." şeklinde tanımlanmıştır.
Bir hukukî işlemin 4077 sayılı Kanun kapsamında kaldığının kabul edilmesi için kanunun amacı içerisinde yukarıda tanımları verilen taraflar arasında mal ve hizmet satışına ilişkin bir hukukî işlemin olması gerekir.
6098 sayılı Borçlar Kanununun 470. maddesinde, eser sözleşmesi; yüklenicinin bir eser meydana getirmeyi, işsahibinin de bunun karşılığında bir bedel ödemeyi üstlendiği sözleşme olarak tanımlanmıştır.
Arsa payı karşılığı inşaat sözleşmeleri 6098 sayılı Borçlar Kanununun 470 ve devamı maddelerinde düzenlenen eser sözleşmesinin kendine özgü bir türüdür. Bu sözleşmenin bir tarafı arsa sahibi diğer tarafı yüklenicidir. Bu tür sözleşmelerde arsa sahibinin Tüketici Kanununun 3/e maddesindeki tüketici tanımına uymadığı anlaşılmaktadır.
Arsa payı karşılığı inşaat sözleşmelerinde arsa sahibi açısından güdülen amaç kullanmak için konut edinmek değil arsasını değerlendirmektir. Bu nedenle, arsa sahibinin arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi imzalarken güttüğü saikin 4077 sayılı Kanunda tanımlanan tüketicinin saikinden farklı olduğu gözden kaçırılmamalıdır. Arsa payı karşılığı inşaat sözleşmelerine konu işin üst düzey teknolojiyi gerektirmesi, sözleşme kapsamında taşınmaz satış vaadi ve inşaat sözleşmelerinin de bulunduğu nazara alındığında 4077 sayılı Kanunda kanun koyucunun salt kullanma ve tüketme amacına yönelik mutfak, dolap yaptırmak araç tamiri yapmak gibi dar kapsamlı eser sözleşmelerini kastettiği, arsa karşılığı inşaat sözleşmelerinin ise bu kapsamda olmadığının kabulü gerekir.
Somut olayda, davacılar vekilinin, davalı inşaat şirketi olan ..."nin davaya konu taşınmazı, yapı denetim firması olan diğer davalı .... "nin gözetim ve denetiminde inşa ettiği, ancak, binanın bir kısım bağımsız bölümleri ve ortak alanlarında proje, sözleşme, şartname ve fen ve sanat kurallarına aykırılıklar bulunduğu, standartlara uygun malzeme kullanılmadığı, işçiliğin yeterli olmadığı, eksik iş yapıldığı ve binadaki bu ayıplardan davalıların sorumlu olduklarını ileri sürerek, oluşan zararın davalılardan tahsili istemiyle dava açtığı anlaşılmaktadır.
Dosya kapsamından; bir kısım davacılar ile davalı inşaat şirketi arasında arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi, düzenlendiği, 4077 sayılı Kanun kapsamında bu bir kısım davacıların, tüketici, davalıların ise ticari veya mesleki amaçlarla tüketiciye mal sunan ya da mal sunanın adına ya da hesabına hareket eden gerçek kişi olmadığı, taraflar açısından uyuşmazlığın Borçlar Kanununun 470. maddesinde düzenlenen eser (istisna) sözleşmesinden kaynaklandığı anlaşıldığından, davanın asliye hukuk mahkemesinde görülüp sonuçlandırılması gerekmektedir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; 6100 sayılı HMK’nın 21 ve 22. maddeleri gereğince ... Asliye Hukuk Mahkemesinin YARGI YERİ OLARAK BELİRLENMESİNE 31/05/2016 gününde oy birliğiyle karar verildi.