Davacı, ilk işe giriş tarihinin 1.12.1977 olduğunun ve bir günlük sigortalılığının tesbitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün  davalılardan Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, işveren tarafından Sosyal Sigortalar Kurumu"na yöntemince verilen işe giriş bildirgesindeki sigortalı işe giriş tarihinin sigortalılık başlangıcı olarak kabulü istemine ilişkindir.
Davanın yasal dayanağı 506 sayılı Yasa"nın 108. maddesidtir. Bu tür uyuşmazlıklarda işverenin zorunlu hasım olarak bulunması gerekmez. İşveren, sigortalı işe giriş bildirgesini yöntemince Kuruma intikal ettirdiğinden ve uyuşmazlığıda Sosyal sigortalar Kurumu çıkardığından husumetin doğrudan Kuruma yöneltilmesi gerektiği ortadadır. Bu sebepten Mahkemece feragat nedeniyle davalı işverenlere yönelik davanın reddine ilişkin verilen hüküm doğrudur. Ancak işe giriş bildirgesi ile tesbiti istenilen çalışma yönünden eksik araştırma ile sonuca gidilmesi doğru görülmemiştir.
Bir kimsenin sigortalı sayılabilmesi için sigortalı işe giriş bildirgesinin varlığı yeterli değildir. Aynı zamanda o kimsenin 506 sayılı Yasa"nın 2. maddesinde belirtildiği biçimde  eylemli çalışması da koşuldur. Bu yön özellikle Sosyal Sigortalar Kurumu"nun 6. maddesinde ve Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun 30.6.1999 gün 1999/21-549 Esas, 1999/555 Karar ve 9.2.2005 gün 2004/21-734 Esas, 2005/49 Karar sayılı içtihatlarında açıkça vurgulanmıştır. bu bakımdan davacının işyerinde eylemli olarak çalışıp çalışmadığının yöntemince araştırılması gerektiği ortadadır.
Mahkemece, dosyadaki S.S.K yazılarında davacının dönem bordrolarında adının yer almadığının belirtilmesine göre dönem bordrolarının mevcut olduğu dikkate alınıp ilgili bordrolar getirtilip tesbiti istenilen tarih itibariyle aynı dönemde isimleri bordrolarda yer alan çalışanların, bu olmadığı takdirde komşu işyerlerinin aynı dönemde kayıtlarına geçmiş kişilerin bilgilerine başvurulup, diğer delillerinde birlikte değerlendirilerek sonuca göre  bir karar vermek gerekirken, bordro tanığı olmayan, işe giriş bildirgelerindeki adresler itibariyle komşu işyeri çalışanları olmadıkları anlaşılan tanıkların beyanları nazara alınarak karar verilmesi uygun bulunmamıştır.
Yukarıda açıklanan maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 25.4.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.