Dava, davalı kurum tarafından 1999/1-12 ayları arasında re’sen tahakkuk ettirilen pirimlere ilişkin verilen 01.05.2002 tarihli komisyon kararının iptali  istemine ilişkindir.
Mahkemece, yersiz ve soyut bilirkişi raporu ile sonuca gidilmesi usul ve yasaya aykırı bulunmaktadır.
506 sayılı Yasa"da yeni düzenlemeler getiren 4958 sayılı Yasa"dan önce Kurumun ölçümlemeye dayanak olduğu yasal düzenlemelerin ortadan kaldırıldığı hususu doğrudur. Gerek 3917 sayılı Yasa, gerekse bu Yasayla öngörülen ölçümlemeye ilişkin esaslar yerine yeni düzenleme getiren 616 sayılı KHK."nin hükümlerinin geçerliğini yitirmesi nedeniyle ortaya hukuksal boşluk çıktığı açıktır. Ancak bu hukuksal boşluk, Kurumun yapılan işler ile buna bağlı bildirilmesi zorunlu işçilik miktarları üzerinde denetim ve prim saptama yetkisini ortadan kaldırmamıştır. Nitekim Y.H.G.K."nun 21.11.2001 günlü 2001/965 esas, 2001/1038 Karar sayılı kararı da aynı yöndedir. 506 sayılı Yasa"nın 79.maddesi ve diğer hükümler birlikte değerlendirildiğinde Kuruma kendisine bildirilen ve bildirilmeyen işçilik yönünde inceleme yetkisi açıkça verilmektedir. 06.08.2003 tarihinde yürürlüğe giren 4958 sayılı Yasa"dan önce durum bu merkezde olduğu gibi 506 sayılı Yasa"da değişiklik getiren 4958 sayılı Yasa"nın 37.ve 49.maddeleri gereğince de Kurumun ölçümleme hakkının bulunduğu açıktır.
Konuya ilişkin yasal düzenlemelerin ışığında somut olaya gelince; Davacının B. Mah. İ. Mah.  Cad. No:15 adresinde bulunan fırın iş yerinde yapılan SSK müfettiş incelemesi sonunda,  iş yerinde fiilen  T.E.Ç., H.Y. , Y.K., İ.A., İ.İ. isimli işçilerin çalışmakta olduğu ayrıca A. K. isimli işçinin izinli olduğu çalışan işçilerin imzalarının bulunduğu  tesbit tutanağı ile tesbit edilmiştir.   SSK Müfettişi tarafından düzenlenen 20.06.2000 tarihli ile fırın iş yerinde günlük 6 işçinin çalışmasının işin niteliği gereği zorunlu olduğu bu nedenle 11.01.1999-31.12.1999 tarihleri arasındaki dönem için eksik işçilik bildirimi tesbit edilerek 1.116.100,750TL. ek prim 30.09.2000 tarihine kadar 1.323.557.945TL.  gecikme zammı tahakkuk ettirildiği, davalı tarafından yapılan itirazın Komisyonca reddedilmesi üzerine bu davanın açıldığı anlaşılmaktadır.
Mahkemece; Giresun  Fırıncılar Odasının 31.05.2001 tarihli ‘ günlük 600 ve 781 Ekmek üretimi olan fırın iş yerinde üretimi 2 işçi ve aylık sürekli çalışma ile mümkün olacağı” na dair yazısına dayalı bilirkişi raporu gereğince, yazılı şekilde davanın kabulüne karar verilmiş ise de bu sonuç yerinde değildir. Davalıya ait işyerinde 25.05.2005 tarihinde düzenlenen ve fiilen çalışan 5 işçinin de imzası bulunan tutanakta toplam 6 işçinin çalıştığının tesbit edildiği görülmektedir. Müfettiş raporları 506 sayılı Yasa’nın 130.maddesi ve istem konusu dönemde yürürlükte bulunan 1475 sayılı Yasanın 89.maddesi gereğince aksi kanıtlanıncaya kadar geçerli olan güçlü delil niteliğinde olup itibar edilmesi zorunlu belgelerdendir.  Bu nedenle  sözkonusu iş yerinde 6 işçinin çalıştığı ve kurum eksik işçilik hesaplamasına göre anılan işyerinde çalışması gereken en az işçi ve işçilik oranı üzerinden hesaplanan prim ve gecikme zammına ait miktarda davacının kuruma borçlu olduğu ortadadır. Dolayısıyla davanın reddi gerekirken, yasal olmayan gerekçelere dayalı eksik bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kabulüne karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 25.4.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.