Davacı,  epilepsi hastalığı nedeniyle malül sayılmasına, maluliyet tarihi itibariyle aylık bağlanması gerektiğinin tesbitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından duruşmalı, olarak temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan ve temyiz konusu hükme ilişkin dava, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesinde sayılı ve sınırlı olarak gösterilen hallerden hiçbirine uymadığından Yargıtay incelemesinin duruşmalı olarak yapılmasına ilişkin isteğin reddine karar verildikten sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre, davalı S.S.K vekilinin usulüne uygun şekilde temyizden feragata ilişkin SSK.Başkanlığı"ndan yetki almaması nedeniyle geçerli bir temyiz istemi bulunduğunun kabulüyle davacı ve davalı Kurumun aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan  sair temyiz itirazlarının reddine.
2-Dava, davacının  epilepsi hastası olduğunun tespiti ile, davacıya tespit tarihinden itibaren maluliyet aylığı bağlanması  istemine ilişkindir.
Mahkemece, davacı yanca 506 sayılı Yasa’nın 109. maddesindeki prosedüre uyulmaması nedeniyle dava red edilmişse de; eksik inceleme ile sonuca gidilmesi doğru görülmemiştir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden, davacının epilepsi hastası olduğuna dair ilk teşhis SSK A.  Hastanesi’nin 10.3.1999 tarihli Sağlık Kurulu raporuyla konulmuş, daha sonra aynı Kurum hastanesinin 18.6.1999, 13.4.2001 ve 17.8.2001 tarihli  Sağlık Kurulu raporlarıyla epilepsi hastalığı teşhisi devam etmiş ve tedaviler önerilmiştir. Davalı Kurum, davacının anılan rahatsızlığı nedeniyle yapmış olduğu maluliyet aylığı tahsis talebini, maluliyetin 2/3 oranında olmadığından 1.10.2001 tarihinde reddetmiştir. Davacının maluliyetine ilişkin Adli Tıp Kurumu 3. İhtisas Kurulu’nun 7.1.2004 tarihli raporuyla maluliyetin 2/3 oranında olduğu belirtilmiştir. Davalı Kurum vekilinin itirazı üzerine alınan, SSK Yüksek Sağlık Kurulu’nun 14.12.2004 tarihli  ön raporunda; davacının A. Ü.  Tıp Fakültesi Nöroloji Servisine yatırılıp epilepsi yönünden gözlem altında tutulması, tedavisinde “mental retardasyon” olup olmadığı varsa IQ’sünün belirlenmesi ve askerlik yapıp yapmadığı araştırılarak katılma ve terhis belgelerinin teminiyle      rapor için gönderilmesi belirtilmiş, davacı taraf ara kararını yerine getirmeyeceğini belirtmekle, mahkemece bu nedenle davanın reddine karar verildiği görülmektedir.
Davalı yanca,   Adli Tıp Kurumu 3. İhtisas Kurulu’nun  maluliyet raporuna itiraz edilmiş olmakla, maluliyetin   2/3 oranında olup olmadığı konusunda  öncelikle 506 sayılı Yasanın  109. maddesinde öngörülen prosedür uyarınca SSK Yüksek Sağlık Kurulu’ndan değil, Adli Tıp Kurumu Genel  Kurulu’ndan rapor alınması zorunludur. Yasal prosedür işletilmeden yukarıda yazılı şekilde ret kararı verilmesi usul ve yasaya  aykırıdır.
O halde, tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 01.05.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.