Davacı, meslek hastalığı sonucu malüliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi. 
Dava, davacının  meslek hastalığı sonucu oluşan sürekli işgöremezlik  oranında  %47  artış nedeniyle  manevi tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, Sosyal Sigortalar Kurumu Z. U. Mehmet Göğüs Hastalıkları Hastanesi’nin 31.10.2006 gün ve 1833 sayılı raporuna göre dava kabul edilmişse de eksik inceleme ile sonuca gidilmesi doğru görülmemiştir.
Davalı yanca, sürekli işgöremezlik oranını belirleyen adı geçen hastane raporuna itiraz edildiğine göre,1992 tarihinde %.12, 1995 tarihinde %.0,  1998 tarihinde %.13 olarak belirlenen işgöremezlik oranının, 2006 tarihinde  %.60 oranına ulaşmasının tıbben olanaklı olup olmadığı konusunda,  öncelikle 506 sayılı Yasanın  109. maddesinde öngörülen prosedür uyarınca Kurum Yüksek Sağlık Kurulundan rapor alınması zorunludur. Ancak, bu rapora karşı somut verilere dayanan  bir itiraz olursa Adli Tıp Kurulundan rapor alınarak sonuca gidilir. Yasal prosedür işletilmeden yukarıda yazılı hastane raporu ile yetinerek yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya  aykırıdır.
O halde,  davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davacının tüm davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 03.05.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.