Davacı, iş kazası sonucu malüliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılardan B. şirket vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre  davalı şirketin sair temyiz itirazlarının  incelenmesine şimdilik yer olmadığın.
2-Dava, davacının iş kazası sonucu oluşan sürekli işgöremezlik  oranın  %.8,1  olması  nedeniyle  manevi tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, Sosyal Sigortalar Kurumu U. Hastanesinin 13.12.2003 gün ve 912  sayılı raporuna göre dava kabul edilmişse de eksik inceleme ile sonuca gidilmesi doğru görülmemiştir.
Davalı yanca, sürekli işgöremezlik oranını belirleyen adı geçen Hastane  raporuna itiraz edildiğine göre, Tahsisler Dairesi Başkanlığın  SSK A. U.  Hastanesinin 04.01.1999 tarihli raporuna istinaden SSK Genel Müdürlüğünce  %0 olarak belirlenen işgöremezlik oranının %8,1 oranına ulaşmasının tıbben olanaklı olup olmadığı konusunda,  öncelikle 506 sayılı Yasanın  109. maddesinde öngörülen prosedür uyarınca Kurum Yüksek Sağlık Kurulundan alınan bu rapora  karşı somut verilere dayanan bir itiraz olduğundan  Adli Tıp Kurulundan rapor alınarak sonuca gidilmesi gerekir.  Yasal prosedür işletilmeden yukarıda yazılı Kurul  raporu ile yetinerek yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya  aykırıdır.
O halde,  davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine,  03.05.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.