Davacı  davalılardan işverene ait işyerinde 1.7.1997-2.5.2004 tarihleri arasında sigortalı olarak çalıştığının tesbitine  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  reddine  karar vermiştir.
Hükmün davacı  vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi  tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava,davacının 01.07.1997-02.05.2004 tarihleri arasında davalıya ait işyerinde hizmet akdine dayalı olarak geçen ve Kuruma kayıt ve tescil edilmeyen çalışmaların tesbiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, ispat edilemediğinden istemin reddine karar verilmiştir.
Bu tür hizmet tesbitine yönelik davaların kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi icabettiği, Yargıtayın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir. Yasal dayanağı 506 sayılı Kanunun 79/8. maddesi olan bu tür davalarda, öncelikle davacının çalışmasına ilişkin belgelerin, işveren, tarafından verilip verilmediği, ya da çalıştıklarının kurumca tesbit edilip edilmediği yöntemince araştırılmalıdır. Bu yasal koşul oluşmuşsa işyerinin o dönemde gerçekten var olup olmadığı, Kanunun kapsamında veya kapsama alınacak nitelikte bulunup bulunmadığı eksiksiz bir şekilde belirlenmeli daha sonra çalışma iddiasının gerçeğe uygunluğu özel bir duyarlılıkla araştırılmalıdır. Çalışma olgusu her türlü delille ispatlanabilirse de çalışmasının konusu, sürekli kesintili mevsimlik mi olduğu, başlangıç ve bitiş tarihleri ve alınan ücret konularında tanıkların sözleri değerlendirilirken bunların inandırıcılığı üzerinde durulmalı, verdikleri bilgilere nasıl vakıf oldukları, işveren ve işçiyle, işyeriyle ilişkileri, bazen uzun yılları kapsayan bilgilerin insan hafızasında yıllarca eksiksiz nasıl taşınabileceği düşünülmeli ve tanıklar buna göre isticvap olunmalı, işyerinin kapsam kapasite ve niteliği ile bu beyanlar kontrol edilmeli, mümkün oldukça işyerinin müdür, amir, şef, ustabaşı ve postabaşı gibi görevlileri ve o işyerinde çalışan öteki kişiler ile o işyerine komşu ve yakın işyerlerinde bu yeri bilen ve tanıyanlar dahi dinlenerek tanık beyanlarının sağlığı denetlenmeli ve çalışma olgusu böylece hiç bir kuşku ve duraksamaya yer bırakmayacak sağlıklı bir biçimde  saptanmalıdır.
Dosyadaki kayıt ve belgelerde işverenin 15.04.1976 tarihli Ticaret Sicili kaydına göre ticaret merkezinin Ş.  İşhanı kat/1 U.  ,ikametgahının D. M. Y. K.  Sokak No.11 U. adreslerinin olduğu belirlenmiştir. Bu kayıtların dışında işverenin ticari faaliyetine ilişkin herhangi bir kaydının bulunmadığı,davacı dava dilekçesinde işveren adresi olarak gösterdiği ve ticaret sicilinde davalı evi olarak görülen bu adresin emniyet araştırmasında 1987-1999 tarihleri arası işverenin ikametgah adresi olduğu anlaşılmaktadır.  1997-2004 tarihleri arası burada faaliyet gösterenlerin, çalıştırılanların, komşu işyerlerinin ve komşu işyeri çalışanlarının kimlikleri tesbit edilmemiştir. Davacının davalı işyerinde davacı tanık beyanlarına göre sürekli, davalı tanık beyanlarına göre gündelikçi olarak çalıştığı çelişkili olarak  beyan edilmesine  rağmen davacının çalıştığı işyeri ve çalışma şekli yeterince araştırılıp ortaya konulmamıştır.
Mahkemece yapılacak iş; yukarıda açıklanan hususlar ve tanık beyanları göz önünde bulundurularak davacının çalıştığını belirttiği işyeri açıkça belirlenerek davacının bu işyerinde devamlı çalışıp çalışmadığını,  yapılan işin niteliğini, sürekliliğini açık bir biçimde ortaya koymak ,gerektiğinde mahallinde keşif yapılarak işyeri çalışanları, bulunamadığı takdirde kayıtlara geçmiş komşu işyeri tanıklarını yerinde dinlemek, yeterli  araştırmayla  deliller hep birlikte değerlendirilerek aydınlığa kavuşturulduktan sonra o çalışmanın sigortalı çalışma niteliğinde olup olmadığı konusunda bir karar verilmekten ibarettir.
Sözkonusu fiili ve hukuki gerçekler ve özellikle 506 sayılı kanunun 79.madde hükümleri dikkate alınmadan, eksik araştırma ve incelemeyle yazılı şekilde karar verilmesi, usul ve kanuna aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde  temyiz edene iadesine, 03.05.2007  gününde oybirliğiyle karar verildi.