Davacı,  S.S.K  sigortalı hizmetlerinin geçerli olduğundan, Bağ-Kur sigortalılığının 7.6.1999 tarihinde sona erdiğinin tesbitine  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici sebeplere  göre davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan  sair  temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Dava, davacının 1.1.1997-7.6.1999 tarihleri arasında Esnaf Bağ-Kur sigortalısı olduğunun ve 7.6.1999 tarihinde  Esnaf Bağ-Kur sigortalılığının sona erdiğinin tesbiti istemine ilişkindir. 
Mahkemece davacının 7.6.1999-13.7.2004 tarihleri arasında baskın çalışması 506 sayılı Yasa’ya tabi sigortalılık olduğundan,  7.6.1999 tarihinde  Esnaf Bağ-Kur sigortalılığının sona erdiğinin tesbitine karar verilmiştir.
1.4.1972 tarihinde yürürlüğe giren 1479 sayılı Yasa"nın 24. maddesinde  zorunlu Bağ-Kur  sigortalılığı için  esnaf sicili veya kanunla  kurulu  meslek kuruluşu kaydı aranırken  20.4.1982 tarihinde yürürlüğe giren  2654 sayılı Yasa ile 1479 sayılı  Yasa"nın  24. maddesi değiştirilecek  zorunlu Bağ-Kur sigortalılığı için  gelir vergisi  mükellefi olması şartı getirilmiş ancak  gelir vergisinden  muaf olanlar  için meslek kuruluşuna kayıtlı  olma yeterli görülmüş, 22.3.1985 tarihinde yürürlüğe giren 3165 sayılı  Yasa ile 24. madde  değiştirilerek  zorunlu Bağ-Kur sigortalılığı için vergi kaydı veya esnaf sicil kaydı veya oda kaydının bulunması  yeterli görülmüş, 2.8.2003 tarihinde yürürlüğe giren 4956 sayılı Yasa ile 24. madde yeniden değiştirilerek  zorunlu Bağ-Kur   sigortalılığı için gelir vergisi mükellefi olma şartı getirilmiş ancak  gelir vergisinden muaf olanlar için  esnaf sicil kaydı ve oda kaydının bir arada bulunması yeterli görülmüştür.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, davacının  1.1.1997 tarihi  itibariyle vergi kaydı esas alınarak Bağ-Kur sigortalısı olarak  tescil edilip vergi kaydının bitimiyle önce 30.6.1999 tarihinde terkin edilip Limited Şirket,  ortaklığı nedeniyle 2004 yılında tekrar geriye  doğru 4.6.1997 tarihinde  Bağ-Kur sigortalısı olarak  tescil edilip, 13.7.2004 tarihinde  şirketin tasfiyeye girmesi nedeniyle terkin edildiği, 1.1.1997-30.1999 tarihleri  arasında vergi,  7.1.1997-31.12.1991 tarihleri arasında oda, 07.01.1997-31.12.2001 tarihleri arasında Esnaf Sicil kaydının bulunduğu, 1.12.994-30.11.2004 tarihleri arasında 2281 gün  506 sayılı Yasa’ya tabi hizmetinin olduğu görülmektedir.
Uyuşmazlık, her iki sigortalılığın çakışması halinde hangisine öncelik verileceği noktasında toplanmaktadır. Gerek 506 sayılı Sosyal Sigortalar Yasası gerekse 1479 sayılı Bağ-Kur Yasası birbirine paralel düzenlemeler ile bir sigortalının aynı anda birden fazla sosyal güvenlik kurumuna tabi olmasını yasaklayıp, sigortalının önceden başlayıp devam edegelen sigortalılığına geçerlik tanıyarak çözüme ulaştırmaya çalışmışlardır. Yasa sistemimize göre bir kimsenin SSK. kapsamına girebilmesi için hizmet aktine tabi bir işte çalışması yanında başka bir sosyal güvenlik kurumu kapsamında da bulunmaması gerekir.
506 sayılı Yasa’nın 3.maddesinin I/f bendinde “kanunla kurulu emekli sandıklarına aidat ödemekte olanların” K bendinde ise “ herhangi bir işverene hizmet akdiyle bağlı olmaksızın kendi nam ve hesabına çalışanların” sigortalı sayılmayacağı belirtilmiştir. Aynı şekilde 1479 sayılı Yasa’nın 24.maddesinin I ve II. Fıkralarında da bir kimsenin Bağ-Kur kapsamına girebilmesi için kendi adına bağımsız çalışıp kazanç sağlaması yanında, başka bir sosyal güvenlik kurumu kapsamında bulunmaması koşuluda getirilmiştir.
1479  sayılı Yasa"nın 25/2-C maddesinde  şirketlerle ilgisi  kalmayanların  çalışmalarına sona erdikleri  veya ilgililerin kesildiği tarihten  bir gün önce sigortalılıklarının sona ereceği  bildirilmiştir.
Bütün bu açıklamalardan anlaşılacağı üzere sosyal güvenlik sistemimizde çifte sigortalılık mümkün bulunmayıp önceden başlayıp devam eden sigortalılığa geçerlik tanımaktadır. Yargıtay    Hukuk  Genel   Kurulu’nun   2001/21-627   Esas,   2001/ 659   Karar   ve 3.10.2001 günlü  kararı  ile 2005/21-389 Esas, 2005/430 karar ve 29.6.2005 günlü kararlarında  önceden başlayan sigortalılığın asıl sigortalılık olduğu özellikle belirtilmiştir.    
Davacının  vergi kaydı sebebiyle 01.01.1997 tarihinde başlayan Bağ-Kur sigortalılığının, 7.6.1999 tarihinde başlayan SSK  sigortalılığından   önce olduğu  ve 1479 sayılı Yasa"nın 24. maddesi uyarınca  zorunlu Bağ-Kur sigortalısı olması  gerektiği açıktır.   Ekonomik yönden baskın olan  sigortalılığın  araştırılması ancak  aynı  tarihte  birlikte  başlayan  ve devam eden  veya çok yakın  tarihlerde  başlayarak birlikte  devam ede gelen sigortalılarda  söz konusudur.
Yukarıda açıklamalar dikkate alındığında 1479  sayılı Yasa"nın 24 ve 25  maddeleri uyarınca  geriye doğru tescil yapılmak suretiyle önceden oluşan başka bir sosyal güvenlik kurumuna tabi zorunlu sigortalılık statüsü bertaraf edilemeyeceğinden davalı kurumca geriye doğru 04.06.1997-13.07.2004 tarihleri arasında  sigortalı olarak tescil edilmesine ilişkin işlem yerinde olmayıp hatalı ise de davacının 01.01.1997 tarihinden esnaf sicil kaydının bitim tarihi olan 31.12.2001  tarihine kadar Bağ-Kur sigortalısı   sayılması gerektiği açıktır. Diğer yandan 01.03.2006 tarihinde yürürlüğe  giren 1479 sayılı Yasa"nın değişik Ek 19.maddesinde 5 yıl ve daha fazla sigortalılık süresine ilişkin olarak prim borcu bulunan sigortalıların borçlarını yapılan bildirime rağmen ödememeleri halinde daha önce ödediği primlerin karşıladığı ayın sonu itibariyle sigortalılığının durdurulacağı, bu sürenin sigortalılık süresinden sayılmayacağı bildirilmişse de davacının 01.01.1997-31.12.2001 tarihleri arasında 4 yıl sigortalılık süresi bulunup beş yıl koşulu oluşmadığından anılan maddenin somut olaya uygulanma olanağıda bulunmamaktadır. 506 sayılı Yasa’ya tabi sigortalılığının ancak  Bağ-Kur  sigortalılığının  sona erdiği tarihten sonra 1.1.2002 tarihinde  başlayacağı açıktır.
Mahkemece  Bağ-Kur sigortalılığının 31.12.2001 tarihinden sonra sona erdiğinin ve davacının 01.01.2002 tarihi ile 30.11.2004 tarihleri arasındaki 506 sayılı Yasa"ya tabi sigortalılık süresinin geçerli olduğunun tesbitine karar verilmesi gerekirken  bu maddi ve hukuki olgular gözardı edilerek istemin kabulüne karar verilmesi   usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalıların  bu yönleri amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.    
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA,  08.05.2007  gününde oyçokluğuyla karar verildi. 
KARŞI OY YAZISI
Davacının 01.01.1997 tarihinden itibaren 1479 sayılı yasa kapsamında Bağ-Kur sigortalısı olduğu en son 15.02.1999 tarihinde prim ödediği ve 28.02.1999 tarihi itibariyle 10.608.913.-TL. prim ve 4.166.328.-TL. gecikme zammı borcu bulunduğu anlaşılmaktadır.
Bağ-Kur"un davacıyı 01.01.1997 tarihinden itibaren Limited Şirket ortaklığının sona erdiği 13.07.2004 tarihine kadar sigortalı saydığı anlaşılmaktadır. Davacı ise 07.06.1999-13.07.2004 tarihleri arasında zorunlu SSK. sigortalısı olarak çalışmıştır. Davacının bu çalışmasının gerçek olmadığı yönünde bir tesbit yapılmış değildir. 
Dava konusu olayda, davacının 5 yıldan fazla sigortalılığı bulunmamakla birlikte 1479 sayılı yasanın değişik ek 19. maddesinin uygulanmasının çifte sigortalılıkta yarattığı kargaşa somut olayda da söz konusu maddenin irdelenmesini gerektirmektedir.
1479 sayılı Bağ-Kur  Kanununun  5458 sayılı yasanın 13. maddesi ile değişik ek 19 uncu maddesi  Resmi Gazetede 04.03.2006 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe girmiştir.
 Madde metnine göre “ 1479 sayılı Kanun ve  2926 sayılı Kanuna göre kayıt ve tescili yapıldığı halde, beş yıl ve daha fazla süreye ilişkin prim borcu bulunan sigortalıların bu sürelere ilişkin prim borçlarının Kurumca yapılacak bildirimde belirtilen süre içerisinde ödenmemesi halinde daha önce prim ödemesi bulunan sigortalının ödediği primlerin tam olarak karşıladığı ayın sonu itibariyle, prim ödemesi bulunmayan sigortalının ise tescil tarihi itibariyle sigortalılığı durdurulur. Prim borcunun ait olduğu süreler sigortalılık süresi olarak değerlendirilmez ve bu sürelere ilişkin Kurum alacakları takip edilmeyerek, Kurum alacakları arasında yer verilmez. Ancak, sigortalı veya hak sahipleri daha sonra sigortalının en son bulunduğu basamağın başvuru tarihindeki değeri üzerinden hesaplanacak borç tutarlarını tebliğ tarihinden itibaren üç ay içinde ödedikleri takdirde bu süreler sigortalılık süresi olarak değerlendirilir.”
04.03.2006 tarihinde yürürlüğe giren 1479 sayılı Kanunun değişik ek 19. maddesi;  5 yıl veya daha fazla sigortalılık süresine ilişkin prim borcu bulunan Bağ-Kur sigortalılarına prim borçlarından ve dolayısı ile zorunlu Bağ-Kur  sigortalılığından istekleri halinde kurtulma imkanı getirmiştir. Bu uygulamada etkili olabilecek 1479 sayılı Yasanın  değişiklikten önceki eski ek 19. maddesi sigortalığı askıya almasına karşın, sadece ödenen primlerin karşılığı olarak hizmet verileceği hükmünü içermediğinden yıllarca sigortalı lehine yorumlanamamıştır. Yeni 19. madde hükmüne göre, Bağ-Kur’a 5 yıl veya daha fazla süre için prim borcu bulunanlar Kurumun bildirimi üzerine bu borcu ödemek zorunda değildir.Bağ-Kur bu prim borcu için aynı maddede yer alan hüküm nedeniyle icra takibi ile de bu prim borçlarını isteyemez . İcra takibi yapılsa bile, sigortalının yapacağı itiraz üzerine icra takibi durur. Kurumun açacağı itirazin iptali davası da kabul edilemez.Sigortalı tarafından ödenmiş olan primler ilk sigortalılık tarihinden itibaren hangi tarihe kadar prim borcunu karşılıyor  ise,  Kurum o tarihe  isabet eden ayın sonuna kadar  hizmet vermek mecburiyetindedir.   
Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun    28.06.2006 gün ve 2006/485 E-483 K. Sayılı kararına göre ;“Hizmetlerin 2829 sayılı yasaya göre birleştirilmesinde, 1479 sayılı yasanın Ek 19. maddesindeki, Bağ-Kur’a kayıt ve tescili yapıldığı halde 5 yıl ve daha fazla süreye ilişkin hiç prim ödemesi bulunmayan sigortalıların, bildirime karşın prim borcunu ödememeleri durumunda, tescil tarihi itibariyle sigortalılığının durdurulacağı, prim borcuna ait sürelerin sigortalılık süresi olarak değerlendirilmeyeceği, bu sürelere ilişkin prim tutarlarına Kurum alacakları arasında yer verilmeyeceği  yönündeki hüküm dikkate alınmalıdır.”
Bu maddenin uygulanmasından en çok yararlanacak olanlar 5 yıldan fazla Bağ-Kur sigortalısı olarak tescilli  iken aynı zamanda SSK’na tabi olarak hizmetleri bulunanlardır. Yargıtay’ın  uygulamasında önceden gelen sigortalılığa üstünlük tanınarak SSK sigortalısı olarak geçen hizmetler Bağ-Kur sigortalılığından sonra başlamış ise iptal edilmekteydi.Anılan maddenin yürürlüğe girmesinden sonra 5 yıldan fazla sigortalılığa ilişkin prim borcu bulunanların Bağ-Kur sigortalılıkları hiç prim ödemez ise tescil tarihinden itibaren durdurulacağı gibi kısmen prim ödeyenlerin de primlerinin karşıladığı süreye ilişkin sigortalılıkları kabul edilmektedir. Bu uygulamanın  doğal sonucu olarak hiç prim ödemeyenin Bağ-Kur sigortalılığı tescil tarihinden itibaren durdurulacağından Bağ-Kur sigortalılığı ile çakışan zorunlu veya isteğe bağlı SSK sigortalılığı geçerli sayılmaktadır.Başka bir anlatımla, yukarda anlatılan değişiklik, bu durumda olanlara  Bağ-Kur primlerini ödemeyerek SSK hizmetlerini geçerli hale getirme imkanını da vermektedir.
1479 sayılı Yasa"nın ek 19. maddesinin asıl amacı 5 yıldan fazla prim borcu bulunanların sigortalı oldukları tarihteki primler üzerinden prim ödeyerek sigortalılık süresini elde etmelerini önlemektir.Yani 5 yıldan fazla prim borcu bulunmanın bir müeyyidesi vardır. Yasa, “ prim ödemek için başvuru tarihindeki bulunduğu basamağın primini “ ödemeyi gerektirmektedir. Ek 19. madde kapsamı dışında kalanlar ise başvuru tarihindeki primleri değil hizmetlerinin karşılığı olan tarihte geçerli primlerini 53. maddeye göre gecikme zammı ile ödeyeceklerdir.Ek 19. madde ile  az prim borcu olanların korunması amaçlanmıştır. Oysa, Yukarıda anlatılan Kanun düzenlemeleri ve düzenleme doğrultusunda oluşan Yargıtay kararları, 5 yıldan fazla prim borcu olanları korumaktadır. Ancak, bu uygulama sırasında primini düzenli ödemeye çalışan ve 5 yıldan az süreye ilişkin prim borcu olanlar unutulmaktadır. Yasa hükmü, çifte sigortalılık durumunda adeta borcu çok olanları korumakta borcu az olanı da seçeneksiz bırakarak cezalandırılmaktadır. Yargıtay içtihatlarının bu eşitsizliği göz önünde tutarak 5 yıldan az prim borcu bulunanları da  yukarıdaki madde hükümlerinden yararlandırmasını sağlayacak yönde gelişmesi gerekmektedir.
Örnek olarak,somut olaydaki davacı 5 yıldan fazla süre ile Bağ-Kur sigortalısı olsaydı ve 5 yıldan fazla süreye ilişkin olarak prim ödemeseydi( veya hiç prim ödemeseydi)  yukarıda sözü edilen madde hükümlerinden yararlanacak ve SSK sigortalılığı geçerli sayılacaktı.
Yukarıda açıklanan ve prim ödeyenler aleyhine sonuç doğuran bu uygulamaların 506 ve 1479 sayılı Yasalarda yer alan yasal dayanağı yoktur. Bu nedenle, Bağ-Kur"a prim ödeyen ve aynı zamanda zorunlu SSK. sigortalısı olan sigortalıların yararı ve iradesi yönünde hangi sigortalılığa öncelik verileceği belirlenmelidir. Somut olayda da davacı SSK. sigortalılığının  üstün tutulmasını istediğine göre  davanın kabulü yerindedir. Hükmün onanması gerektiği düşüncesi ile Dairemizin bozma kararına katılmıyorum.