MAHKEMESİ : ANKARA 10. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 18/07/2006
NUMARASI : 1319-438
                    
Davacılar murisinin iş kazası sonucu  ölümünden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan  diğer temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Dava iş kazası sonucu davacıların murislerinin ölümü nedeniyle uğradıkları  maddi ve manevi zararlarının giderilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece, davacı, çocuklar K. , A., E. Ve H. K. ’in  maddi tazminat istemlerinin karşılanmayan zararlarının bulunmaması nedeniyle reddine, eşi E. K. için talep gibi kabulüne, manevi tazminat istemlerinin ise; çocuklar K. , A., E.  ve  H. K. için 15.000,00’er YTL, eşi E. K. için 30.000,00 YTL. manevi tazminatın ölüm tarihinden yasal faiziyle davalıdan alınarak davacılara verilmesine, davacılar anne  H.K., baba O.K. Ile kardeşler K.K., A.K., E.K., H.K. yönünden istemin reddine karar verilmiştir.
İşverenin, tazminattan sorumlu tutulması giderek, tazminat miktarının belirlenmesinde; İş Kanunun 77. maddesi ve İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Tüzüğü’nün öngördüğü önlemlerin işyerinde alınıp alınmadığının saptanması ile mümkündür.Bu yön ise, başka bir anlatımla,işverenin kusurlu olup olmadığı, varsa kusur oranı, uzman bilirkişiler tarafından düzenlenecek kusur raporu ile, tesbit edileceği yönü tartışmasızdır. Alınan raporlar arasında çelişki olduğu taktirde de çelişkinin giderilmesi yönünden yeniden bilirkişi incelemesi yapılacağı hususu açık seçiktir. Oysa, somut olayda mahkemece dosya arasına alınan ve davacıların murisinin öldüğü iş kazasında yaralanan işçi Z. A.’in davacısı olduğu Ankara 3. İş Mahkemesi’nin 2004/1578 Esas sayılı dosyasında alınan  15.3.2006 tarihli bilirkişi raporunda, işveren 0/0 20, ölen işçi 0/0 50, yaralanan işçi Z. A. De 0/0 30 oranında kusurlu kabul edilmiş,  mahkemece alınan  10.2.2006 tarihli bilirkişi raporunda ise; işveren 0/0 60, ölen işçi 0/0 20 oranında kusurlu kabul edilmiş ve 0/0 20 oranında da olayda kaçınılmazlık olduğu belirtilmiş, yine mahkemece alınan  24.4.2006 tarihli bilirkişi raporunda işveren 0/0 70, ölen işçi 0/0 10 oranında kusurlu kabul edilmiş ve 0/0 20 oranında da olayda kaçınılmazlık olduğu belirtilmiştir. Özellikle tarafların kusur incelemesi ve bilirkişi raporlarına  karşı itirazları anılan mahkeme dosyası içinde bulunan kusur  raporları dikkate alınarak yeniden araştırma yapılarak çelişki giderilmeden karar verilmesi  hatalı olmuştur.
Ayrıca, Borçlar Kanunu"nun 47. maddesinde adam (sigortalı) öldüğü takdirde ölenin ailesine  manevi zarar adı ile adalete uygun bir tazminat verilmesine karar verilebileceği hüküm altına alınmıştır. Anılan maddede yazılı “ aile” sözünün ölen ile arasında eylemli ve gerçek bir bağlılık ve ilişki  bulunan yakınları  kapsadığı gerek uygulama da ve gerekse öğretide tartışmasız kabul edilmektedir.
Somut olayda ölen sigortalının annesi olan davacı H. , babası O.ile kardeşleri olan davacılar K., A., E.ve H. ’nın   Borçlar Kanunu"nun  47.maddesine göre, aile kapsamına  girdikleri, sigortalının ölümü ile acı ve ızdırap duyacakları doğaldır. Öte yandan, söz konusu davacıların ölen işçi ile  manevi tazminatı gerektirecek  ölçüde duygusal  yakınlıklarının bulunmadığını  kanıtlayacak  herhangi  bir  delil  de  yoktur.  Bu durumda,  Borçlar   Kanunu  47. ve  Medeni Kanun"un 4. maddeleri ile 26.6.1966 gün ve 7/7 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı"nda kabul edilen ilkeler doğrultusunda  davacılar anne, baba ve kardeşler için de manevi tazminat tayin edilmek gerekirken, yazılı düşüncelerle manevi tazminat isteklerinin reddine karar verilmesi  de isabetsizdir.
Kabule göre de; Hukuk Muhakemeleri Usulü Yasası’nın 43.maddesine göre aralarında  ihtiyari dava arkadaşlığı bulunan davacılar yararına  tek vekalet ücretine hükmedilmesi, maddi tazminat istemi maddi zararın SSK’ca bağlanan gelirin peşin sermaye değeri ile karşılanması nedeniyle reddedildiğinden ve bu durumun dava açmadan önce davacılar tarafından bilinmesi mümkün olmadığından davalı yararına avukatlık ücretine hükmedilmeside  hatalı olmuştur.
Mahkemece  bu maddi ve hukuki olgular göz ardı edilerek yazılı şekilde karar verilmesi   usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre tarafların manevi tazminatın miktarına yönelik temyiz itirazlarının  incelenmesine şimdilik yer olmadığına, 08.05.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.