Davacı,   davalı işveren nezdinde 01.01.1990-17.03.2003 tarihleri arası çalıştığının tesbitine  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davacı ile davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davalıların tüm, davacının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davacı, 01.01.1990-17.03.2003 tarihleri arasındaki çalışmalarının tesbitini istemiştir.
Mahkeme istemi kısmen kabul ederek, davacının 01.12.2000-17.03.2003 tarihleri arasında davalı N. Limited Şirketi işyerindeki çalışmalarının  tesbitine karar vermiştir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden, B.-P. No:15 adresinde kurulu pansiyon işletmesinin 01.01.1991-15.03.1995 tarihleri arasında vergi kaydının bulunduğu ve davalılardan M. V.tarafından işletildiği, aynı adresteki pansiyon işletmeciliğinin N. Turizm Limited Şirketi adını alarak 20.04.1995 tarihinde 506 sayılı Yasa kapsamına alındığı, 06.11.2003 tarihinde de tasfiye edildiğine ilişkin ilan ile işyeri kaydının kapatıldığı, yukarıdaki bilgiler ve tanık beyanlarına göre işyeri devredilerek aynı işin devam ettiği, 09.11.2000 tarihli kimlik bildirme belgesine göre de M.V."nin sorumlu işletici olduğu ve şirketçe verilen yetki ile tasfiye memuru olarak ta görevlendirildiği anlaşılmaktadır.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa"nın 79/10. maddesinde bu tür hizmet tesbiti davalarının kanıtlanması yönünden özel bir yöntem öngörülmemiştir.Kimi ayrık durumlar dışında, resmi belge veya yazılı delillerin bulunması, sigortalı sayılması gereken sürelerin saptanmasında güçlü delil olmaları itibariyle sonuca etkili olurlar. Bu tür kanıtların bulunmaması, bu sebebe dayalı olarak istemin reddine neden olmaz. Somut bilgilere dayanması, inandırıcı olmaları koşuluyla kuruma bildirilen dönem bordrolarında yer alan tanıkların veya komşu işyerlerinin kayıtlarında yer alan çalışanlarının beyanlarına başvurularak ve bunları destekleyen diğer kanıtlarla sonuca gitmek mümkündür. Mahkemenin bu tür davaların  kişilerin sosyal güvenliğine ilişkin olduğu ve kamu düzenini ilgilendirdiği gözönünde tutularak gerektiğinde doğrudan soruşturmayı genişletmek ve delilleri olabildiğince toplayıp bunların birlikte değerlendirmek suretiyle sonuca gitmesi gerekirken, bir takım belgelerin temsile yetkili olmayan kişilerce düzenlenmiş olması davacı tanıklarının bordrolu tanıklar olmaması ve işyerinin 1995 yılından itibaren kapsamında bulunması gerekçe gösterilerek karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Mahkemece, işyerinin devredildiği dikkate alınıp 506 sayılı Yasa"nın 82. maddesi gözönünde tutularak, 01.01.1991 tarihinden 01.12.2000 tarihine kadar olan dönem yönünden yukarıdaki açıklamalar itibariyle deliller re"sen ve olabildiğince toplanarak, işyeri bordrolarında isimleri yer alan diğer tanıklar ile özellikle komşu işyeri çalışanların gerek Kurumdan, gerekse Emniyet vasıtasıyla yaptırılacak araştırma ile tespit edilip beyanlarına başvurularak, 18.01.1996 ve 09.11.2000 tarihli kimlik bildirme belgelerinin altındaki imzaların kabul edilmiş olmaları ve içerikleri nazara alınarak sonuca gidilmesi gerektiğinin düşünülmemesi bozmayı gerektirmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun 2003/21-634-572, 2004/21-479-578, 2005/21-60-69 ve 2006/21-43-98 sayılı kararlarında da Mahkemelerin delilleri re"sen toplamaları ilkesi ile işyeri bordrolarında kayıdın tanıklar ve komşu işyerlerinin kayıtlı çalışanlarının beyanlarına başvurularak ve deliller olabildiğince toplanarak sonuca gidilmesi gerektiği belirtilmiştir.
Mahkemece  bu olgular göz ardı edilerek eksik araştırma, inceleme ve hatalı bilirkişi raporu itibariyle yazılı şekilde hüküm   kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının  bu yönleri amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 14.05.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.