Dava, davalıya ait işyerinde 15.02.2001-11.03.2004 tarihleri arasında geçen davalı Kurum’a eksik bildirilen çalışmaların tesbiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, istek tanık sözlerine dayanılarak aynen hüküm altına alınmıştır.
Davanın yasal dayanağı 506 sayılı Yasanın 79/10. maddesi olan bu tür  davalarda, öncelikle davacının  çalışmasına ilişkin belgelerin işveren tarafından verilip verilmediği yada  çalıştıklarının kurumca tesbit edilip edilmediği  yöntemince  araştırılmalı  daha sonra çalışma iddiasının gerçeğe uygunluğu özel bir  duyarlılıkla araştırılmalıdır.  Çalışma olgusu  her türlü delille  ispatlanabilirse  de çalışmanın konusu, sürekli mi kesintili mi olduğu,  başlangıç ve bitiş tarihleri ile alınan ücret konularında  tanıkların sözleri  değerlendirilirken bunların  inandırıcılığı üzerinde durulmalı, verdikleri bilgilere nasıl vakıf oldukları, işveren işçi ve  işyeriyle  ilişkileri bazen uzun yılları kapsayan  bilgilerin insan  hafızasından yıllarca eksiksiz nasıl taşınabileceği düşünülmeli ve tanıklar buna göre isticvap olunmalı, işyerinin kapsam,  kapasite ve niteliği ile bu beyanlar  kontrol edilmeli, mümkün oldukça işyerinin müdür, amir, şef gibi   görevlileri ve o işyerinde  sürekli  çalışan öteki kişiler ile  gerektiğinde  komşu işyerlerinin kayıtlarında yer alan çalışanları  dinlenmeli böylece çalışma olgusu  hiçbir kuşku ve duraksamaya yer bırakmayacak şekilde sağlıklı  bir biçimde belirlenmelidir. Yargıtay Hukuk Genel  Kurulu"nun  16.6.1999 gün ve 1999/21-510-527,  30.6.1999 gün ve  2003/21-35-64  ile 10.10.2004 gün ve 2004/21-538 sayılı kararları da bu yöndedir.
Yapılan incelemede davalı işverence 15.02.2004-11.03.2004  tarihleri arasında geçen çalışmaları, dönem bordrolarıyla davalı Kurum’a bildirildiği, bildirime uygun olarakta primlerin ödendiği görülmektedir. Ayrıca davacının bu işyerinde 15.02.2004 tarihinde çalışmaya başladığını kendi imzasıyla doğruladığı 11.03.2004 tarihli müfettiş raporundan anlaşılmaktadır. Müfettiş raporları, 506 sayılı Yasa’nın 130.maddesi ve istek konusu dönemde yürürlükte bulunan 1475 sayılı Yasanın 89.maddesi gereğince aksi kanıtlanıncaya kadar geçerli olan güçlü delil niteliğinde olup itibar edilmesi zorunlu belgelerdendir.
Mahkemece yapılacak iş; davacının tesbitini istediği sürelerle ilgili olarak davalı işe giriş bildirgesinin verildiği 15.02.2004 tarihinden sonraki kuruma bildirilmeyen süreler yönünden bordroda kayıtlı tanıkların  beyanları doğrultusunda kabulüne; davacının bu işyerinde 15.02.2004 tarihinde çalışmaya başladığına dair 22.03.2004  tarihli işe giriş bildirgesi ve bu işe giriş tarihini  kendi imzasıyla doğruladığı 11.03.2004 tarihli müfettiş raporunun aksi kanıtlanamadığına göre 01.01.2004 tarihinden önceki sürelere ilişkin talebin ise reddine karar vermekten ibarettir.
Mahkemece yukarıda belirtilen maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin sonuca gidilmiş olması usul ve yasaya aykırı olduğundan bozmayı gerektirir.
O halde, davalıların bu yönleri amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalı K. Kozmetik A.Ş"ye iadesine,  14.05.2007  gününde oybirliğiyle karar verildi.