Davacı,  davalı işveren nezdinde 31.12.1987-01.01.1998 tarihleri arasında çalıştığının tesbitine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, davacının davalı işverene ait işyerinde 31.12.1987-1.1.1998 tarihleri arasında  günde 12 saat süreyle geçen çalışmalarının tesbiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, istemin kısmen kabulü ile, davacının davalı E. Mermer ve İnşaat Ticaret A.Ş.ne ait işyerinde 29.01.1988 ile 01.01.1998 tarihleri arasında  çalıştığının tespitine, karar verilmiş ise de; varılan bu sonuç eksik incelemeye dayalı olup usul ve yasaya aykırıdır.
Davalı, işveren tarafından davacıya ait işe giriş bildirgesi davalı Kuruma  verilmemiş, 31.12.1987-1.1.1998 tarihleri arasındaki dönem bordrolarında da davacının her hangi bir çalışması bildirilmemiştir.  Somut olayda uyuşmazlık, fiili çalışma olgusunun yöntemince kanıtlanmış olup olmadığı, mahkemece bu yönde yapılan inceleme ve araştırmanın hükme yeterli bulunup bulunmadığı noktasında toplanmaktadır.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa’nın 79/10.maddesinde bu tür hizmet tesbiti davalarının kanıtlanması yönünden özel bir yöntem öngörülmemiştir. Kimi ayrık durumlar dışında resmi belge ve yazılı delillerin bulunması sigortalı sayılması gereken sürelerin saptanmasında güçlü delil olmaları itibariyle sonuca etkili olurlar. Ne var ki bu tür kanıtların bulunmaması halinde somut bilgilere dayanması inandırıcı olmaları koşuluyla bordro tanıkları veya iş ilişkisini bilen komşu işyeri çalışanları gibi kişilerin bilgileri ve bunlara destekleyen diğer tanıklarla sonuca gitmek mümkündür. Bu yön Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 3.11.2004 gün 2004/21-480-579 sayı, 10.11.2004 gün 2004/21-538 E: sayılı  ve 22.3.2006 gün ve 2006/21-43-98 sayılı  kararlarından da açıkça vurgulanmıştır.
Somut olaya gelince; mahkemece açıklanan şekilde fiili çalışmanın varlığının yöntemince araştırılmadan sonuca gidildiği ortadadır. Gerçekten ifadesi hükme  dayanak alınan   tanık T.Ç. davalı işveren şirketin kayıtlı çalışanı ise de; davacının oğlu olması ve işe girişle ilgili net tarih verememesi, dinlenen diğer tanıkların da  davacıyla birlikte bu işyerinde çalışan,  kayıtlara geçmiş kişilerden olmamaları nedeniyle, tanık sözleri çalışma olgusu yönünden somut olgulara dayanmamakta soyut düzeyde kalmaktadır. Giderek, tanık sözlerinin inandırıcı güç ve nitelikte olduğu söylenemez. Kaldı ki; davacı  31.12.1987-1.1.1998 tarihleri arasındaki  çalışmalarının tespitini istemektedir, 10 yıl gibi uzunca bir süre çalışmanın tespiti inandırıcı ve güçlü delillerle kanıtlanmalıdır.
Yapılacak iş; ihtilaf konusu dönemde görev yapmış, davalı işveren şirketin işyerinin kurulu bulunduğu köyün ihtiyar heyeti ile muhtarının belirlenerek ve yine,  zabıta  marifetiyle tespit edilecek, işyerine o tarihte komşu olan, yörede benzer mermer ocağı işleten diğer işverenler ile bu  işyerlerinde çalıştığı tespit edilen kayıtlı komşu işyeri çalışanlarının bu kayıtları celbedilerek çalışmanın niteliği ile gerçek bir çalışma olup olmadığı yönünde yöntemince beyanlarını almak, çalışma olgusunu somut ve inandırıcı bilgilere dayalı şekilde 506 sayılı Yasanın 2, 6, 9 ve 79/8. maddeleri gereğince kanıtladıktan sonra sonucuna göre karar vermekten ibarettir.
O halde, davalı Kurum  ve işveren vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalı  işverene  iadesine, 15.05.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.