MAHKEMESİ : LÜLEBURGAZ 1.ASLİYE HUKUK (TÜKETİCİ) MAHKEMESİ
TARİHİ : 08/03/2012
NUMARASI : 2012/62-2012/121

Taraflar arasında görülen alacak davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dilekçesinde; müvekkili ile davalı müteahhit arasında 27.01.1994 tarihli daire satış sözleşmesi yapıldığını, müvekkilinin davalıya 77,00 TL ödemede bulunduğunu, ancak davalının daireyi davacıya teslim etmediğini belirterek, taraflar arasındaki sözleşmesinin feshine ödenmiş bulunan 77,00 TL"nin faizi ile tahsiline, dava konusu dairenin 4/10 miktarının ödenmiş bulunması sebebi ile ilgili dairenin değerinin tespiti ile 4/10 miktarının menfi zarar olarak tespiti ve yasal faizi ile davacıya ödenmesine karar verilmesini, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere şimdilik 7.000 TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmesini dava ve talep etmiştir.
Davalı vekili cevabında; harici satış sözleşmesinin geçersiz olduğunu, geçersiz sözleşmeye dayalı olarak menfi zarar talep edilemeyeceğini, ayrıca alacağın zamanaşımına uğradığını belirterek, davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece; davacının verdiğini istirdada hakkı olduğunu öğrendiği tarihin, davalının gönderdiği cevabi ihtarnamenin kendisine tebliğ edildiği 17.12.1998 tarihi olduğu, eldeki davanın ise 15/09/2005 tarihinde açıldığı bu suretle 1 yıllık zamanaşımı süresinin dolduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Tapulu taşınmazın satışına ilişkin sözleşme resmi biçimde yapılmadığından hukuken geçersizdir (MK md.706, BK md 213, Tapu kanunu md 26 ve Noterlik Kanunu md 60). O nedenle, geçerli sözleşmelerde olduğu gibi taraflarına hak ve borç doğurmaz. Bu durumda, taraflar verdiklerini haksız iktisap kuralları gereğince geri isteyebilirler.
Haricen taşınmaz satışına ilişkin sözleşmelerde, 07.06.1939 tarih ve 1936/31 Esas 1939/47 Karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararında açıklandığı üzere, Borçlar Kanunun 61 ve 66.maddelerindeki zamanaşımı uygulanmaz. Aynı kanunun 125.maddesindeki 10 yıllık zamanaşımı uygulanır. Taraflar arasında harici de olsa bir sözleşme olduğundan BK."nun 125.maddesine göre 10 yıllık zamanaşımına tabidir.
Davacı 03.11.1998 tarihli ihtarnamesiyle davaya konu dairenin tarafına teslimini aksi takdirde ödediği bedelin iadesi ile uğradığı zararın tazminini talep etmiş davalı ise 10.12.1998 tarihli cevabıyla daireyi teslim etmeyeceğini belirtmiştir. Davalının ihtarnameye cevabı davacıya 17.12.1998 tarihinde tebliğ edilmiş, davacı akdin ifasının imkansız hale geldiğini 17.12.1998 tarihinde öğrenmiş, iş bu dava ise 15.09.2005 tarihinde açılmıştır.
Bu durumda; taraflar arasında sözleşme ilişkisinin bulunduğu sabit olmakla akdin ifasının imkansız hale geldiği 17.12.1998 tarihinden davanın açıldığı 15.09.2005 tarihi itibariyle 10 yıllık zamanaşımı süresinin dolmadığı anlaşılmakla (13.Hukuk Dairesi 2010/11733 Esas, 2011/1871 Karar sayılı ilamı, 3.Hukuk Dairesinin 2013/16782 Esas, 2014/1463 Karar sayılı ilamı) davanın esasına girilip, sonucu dairesinde hüküm tesis edilmesi gerekirken, davanın zamanaşımı süresinin dolduğu gerekçesiyle reddine karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 24.09.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.