Davacı,  1479 sayılı Kanunun  35. maddesi gereğince emeklilik aylığı bağlanmasına  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün, taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, davacının  yaşlılık aylığına hak kazandığının  tesbiti istemine ilişkindir.
Mahkemece istemin reddine  karar verilmiştir.
1.4.1972 tarihinde yürürlüğe giren 1479 sayılı Yasa"nın 24. maddesinde  zorunlu Bağ-Kur  sigortalılığı için  esnaf sicili veya kanunla  kurulu  meslek kuruluşu kaydı aranırken  20.4.1982 tarihinde yürürlüğe giren  2654 sayılı Yasa ile 1479 sayılı  Yasa"nın  24. maddesi değiştirilecek  zorunlu Bağ-Kur sigortalılığı için  gelir vergisi  mükellefi olması şartı getirilmiş ancak  gelir vergisinden  muaf olanlar  için meslek kuruluşuna kayıtlı  olma yeterli görülmüş, 22.3.1985 tarihinde yürürlüğe giren 3165 sayılı  Yasa ile 24. madde  değiştirilerek  zorunlu Bağ-Kur sigortalılığı için vergi kaydı veya esnaf sicil kaydı veya oda kaydının bulunması  yeterli görülmüş, 2.8.2003 tarihinde yürürlüğe giren 4956 sayılı Yasa ile 24. madde değiştirilerek  zorunlu Bağ-Kur   sigortalılığı için gelir vergisi mükellefi olma şartı getirilmiş ancak  gelir vergisinden muaf olanlar için  esnaf sicil kaydı ve oda kaydının bir arada bulunması yeterli görülmüştür.
Yapılan incelemede  davacının  ilk kez 24.11.1975 tarihinde 01.10.1075 tarihi itibariyle tescil edildiği, bilahare tescil tarihinin oda kaydı esas alınarak 16.03.1976 tarihi olarak düzeltildiği, 17.07.1975-01.08.1978 tarihleri arasında vergi kaydının,  16.03.1976 tarihinden itibaren devam eden oda kaydının bulunduğu sicil kaydının bulunmadığı,  davalı kurumca  sigortalı olabilmek için 20.04.1982 tarihinden itibaren vergi kaydının bulunması gerektiğinden bahisle sigortalılığına 20.04.1982 tarihinde son verilerek yasa değişikliğinden sonra  22.03.1985 tarihinde tekrar başlatıldığı ve 21.11.2003’e kadar sigortalı sayıldığı görülmüştür.
Dosya içeriğinden davacının 1978 yılında oda kaydından terk işlemi yapılmadığı sadece yönetim kurulu üyeliğinden ayrıldığı ve oda kaydının devam ettiği sabittir.
Davacı ilk kez oda kaydına istinaden 16.03.1976 tarihi itibariyle tescil edildiği ve bu tarihte yürürlükte olan 1479 sayılı Yasa’nın 24.maddesine göre sadece oda kaydı zorunlu Bağ-Kur sigortalılığı için yeterli bulunduğundan 20.04.1982 tarihinde yürürlüğe giren 2654 sayılı Yasa ile değiştirilen 1479 sayılı Yasa’nın 24.maddesinde aranılan gelir vergisi mükellefi olma şartının davacı yönünden de aranması mümkün değildir. Zira belirtilen Yasa ancak 20.04.1982 tarihinden sonra tescil edileceklere uygulanabilecektir. Aksinin kabulü kazanılmış hakların ihlali sonucu doğuracaktır. Yargıtay HGK.’nun 15.10.2003 gün ve 2003/21-579 Esas, 2003/570 Karar nolu kararı da bu yöndedir.
Bu durumda davacının 16.03.1976 tarihinden itibaren 21.11.2003 tarihine kadar kesintisiz sigortalı olduğu kabul edilmeli ve davacının yaşlılık aylığı ile ilgili talebinin bu döneme ilişkin prim borcunun bulunmaması koşuluna göre değerlendirilmesi gerekmektedir.
Yapılacak iş; davacının 16.03.1976-21.11.2003 tarihleri arasındaki döneme ilişkin prim borcunun araştırılarak prim borcu bulunması durumunda davacıya ödemesi için mehil vermek bu borcun ödenmesini takibeden aybaşından itibaren yaşlılık aylığına hak kazandığının tesbitine karar vermekten ibarettir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin davanın reddine karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacı vekilinin   bu yönleri amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine,    22.05.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.