MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 22.04.2015 tarih ve 2015/165 D.İş sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi ihtiyati haciz talep eden (davacı) vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı ..."un, gerçekte sahibi olduğu ancak muvazaalı bir şekilde nam-ı müstear kullanarak maliklerini bugüne kadar yakınlarından seçtiği, nihai olarak tüm hisselerini devralarak tek sahibi ve yetkilisi olduğu ..."nin ... işletmeciliğini yaptığını, müvekkilinin davalı ..."un müdürlüğünü yaptığı ... isimli otelin sağlık hizmetlerini yürüten hekim olup, müvekkiline davalı tarafından ortaklık teklifinde bulunulduğunu, şirketin bir kısım hisselerinin de davalı ... adına nam-ı müstear olan diğer davalı ... adına olduğunu beyan ettiğini, taraflar arasında yapılan anlaşma gereğince anılan şirketin hisselerinin 124.700 EURO karşılığı 186.000,00 TL ve 45.590,00 EURO karşılığı müvekkiline devredileceği hususunda mutabık kalındığını ve müvekkilinin 25/03/2013 tarihinde, şirket hisse devir bedeli olduğu açıklaması ile belirtilen bedelleri davalı ..."un hesabına havale ettiğini ancak, şirketin kurucusu olarak görünen dava dışı ... tarafından 28/03/2013 tarihinde davalı ..."un yakını ..."a, 06/11/2014 tarihinde ise, hisselerin tamamının davalı ..."a devredildiğini, davalılardan talepte bulunulmasına rağmen devrin gerçekleştirilemeyeceğinin belirtildiğini ve ödenen bedelin de iade edilmediğini, her ne kadar davalılar tarafından hisse devrine ilişkin bir anlaşma olmadığı beyan edilmiş ise de, hisse devir bedeli açıklaması ile gönderilen bedellerin davalı ... tarafından ihtirazi kayıt ileri sürülmeksizin kabul edildiğini ileri sürerek, davalıların dava süresince malvarlığını eksiltmesi ve müvekkilinin telafisi imkansız zararlarla karşılaşacak olmasına binaen menkul ve gayrimenkul malları ile 3. şahıslardaki hak ve alacaklarının ihtiyaten haczini ve davanın kabulünü talep ve dava etmiştir.
Mahkemece iddia ve dosya üzerinden yapılan inceleme neticesinde tensiben, taraflar arasında hisse devrine ilişkin sözleşme yapıldığının beyan edildiği ancak, dilekçe ekinde sözleşme bulunmadığı, sözleşmenin geçerliliği veya ifasının mümkün olup olmadığının yargılamayı gerektirdiği, mal kaçırma ihtimaline ilişkin soyut iddia dışında bir olgunun bulunmadığı gerekçesiyle, ihtiyati haciz talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, ihtiyati haciz talep eden davacı vekili temyiz etmiştir.
1- Davacı tarafça dava dilekçesinde ihtiyati haciz talep edilmiş ve mahkemece tensip tutanağı ile talebin reddine karar verilmiş ise de, ayrı bir karar yazılmamıştır.
İİK"nın 258/3 madde ve fıkrasında ihtiyati haciz talebinin reddi halinde kanun yoluna başvurma olanağı getirilmiştir. Ancak temyiz edilen bir kararın temyiz incelemesinin yapılabilmesi için öncelikle kararın taraflara usulüne uygun olarak tebliğ edilip, süresi içerisinde temyiz edilmiş olması ve ayrıca, gerekçeli karar şeklinde yazılması gerekmekte olup, esasen Yargıtay denetiminin de gerekçeli karar üzerinden yapılması mümkündür. 1982 Anayasası"nın 141. maddesine göre de, tüm mahkeme kararları gerekçeli olmak zorunda olduğundan ve temyiz edilen ara karar anılan hususları içermediğinden temyiz denetimi mümkün olamamaktadır. Bu durumda, mahkemece, ihtiyati haciz isteminin reddine dair karar verilmesi üzerine, 6100 sayılı HMK"da belirtilen yasal düzenlemeye uygun olarak gerekçeli karar yazılması gerekirken, anılan hususun göz önünde bulundurulmaması doğru olmamış, bozmayı gerektirmiştir.
2- Bozma sebep ve şekline göre, davacı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, kararın re"sen BOZULMASINA, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 20.04.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.