Davacı, davalı işveren nezdinde 08.10.1998/31.12.2004 tarihleri arası çalıştığının tesbitine  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava nitelikçe  davacının davalı işyerinde  08.10.1998-31.12.2004 tarihleri arasında geçen hizmetinin tesbitine  yöneliktir.
Mahkemece  davanın kabulüne karar verilmiş ise de bu sonuç usul  ve yasaya uygun bulunmamıştır.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı yasanın 79. maddesi bu tip hizmet tesbiti  davaları için özel  bir  ispat yöntemi öngörmemiş  ise de davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş  içtihadı gereğidir.  Bu tür davalarda  öncelikle  davacının  çalışmasına ilişkin belgelerin  işveren tarafından verilip  verilmediği yöntemince araştırılmalıdır. Bu koşul oluşmuşsa  işyerinin gerçekten var olup olmadığı  kanun kapsamında  veya kapsama alınacak nitelikte bulunup bulunmadığı  eksiksiz bir şekilde belirlenmeli daha sonra çalışma olgusunun varlığı özel bir  duyarlılıkla araştırılmalıdır.  Çalışma olusu her türlü delille ispat  kazanabilirse de çalışmanın konusu niteliği başlangıç ve bitiş  tarihleri hususlarında tanık sözleri değerlendirilmeli, dinlenen tanıkların davacı ile aynı dönemlerde işyerinde çalışmış ve işverenin resmi kayıtlara geçmiş bordro tanıkları yada komşu işverenlerin aynı nitelikte işi yapan ve bordrolarına resmi kayıtlarına geçmiş çalışanlardan  seçilmesine özen gösterilmelidir.  Bu tanıkların ifadeleri ile çalışma olgusu  hiçbir kuşku ve duraksamaya  yer vermeyecek şekilde  belirlenmelidir. Yargıtay  Hukuk Genel  Kurulunun  16.9.1999 gün 1999/21-510-527, 30.6.1999 gün 1999/21-549-555- 3.11.2004 gün 2004/21- 480-579 sayılı kararları da  bu doğrultudadır.
Somut olayda tanıkların bir kısmı davacının davalı işyerinde çalıştığını doğrulasalar da davalı işyerine ait dönem bordroları dosyada bulunmadığı gibi,dinlenen tanıkların bordro tanıkları olup olmadıkları veya komşu işyeri tanığı olup olmadıkları da anlaşılamamaktadır.Öte yandan dava dosyasına davalı şirket tarafından sunulduğu iddia edilen ve ücret ödeme belgeleri ile tanıklara ait şahsi bilgilerin bulunduğu anlaşılan evrak dosya ekinde bulunmamaktadır.
Mahkemece yapılacak iş; davanın nitelikçe kamu düzenini ilgilendirdiği göz önüne alınarak davacının ihtilaflı dönemde davalıya ait işyerinde çalışıp çalışmadığını aynı işverene karşı açılmış benzer dava dosyalarında getirtilen dönem bordrolarında kayıtlı bordro tanıkları   ve zabıta marifetiyle tesbit edilecek komşu işyerinin kayıtlara geçmiş kişileri dinlenmek ayrıca dosyaya getirtilen ve kalemde muhafaza altında bulunduğu anlaşılan işyeri dosyasındaki ücret ödeme belgelerinde davacıya ihtilaflı dönemde ücret ödemesi yapılıp yapılmadığı hususunu tesbit etmek bu ücret bordrolarında davacı imzasının bulunup bulunmadığı da nazada alınarak ve  tüm deliller birlikte değerlendirilerek sonucuna göre karar vermekten ibarettir.   
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular nazara alınmaksızın  yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalıların  bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalı şirkete iadesine,  07.06.2007 gününde oybirliğiyle  karar verildi.