Davacı, 01.10.2005 tarihinden itibaren yaşlılık aylığına hak kazandığının tesbitine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.                          
Davacı, 07.09.1982-10.10.1982 ve 24.01.1983-22.03.1989 tarihleri arasındaki bağ-kur sigortalısı olduğunun ve 01.10.2005 tarihinden itibaren yaşlılık aylığına hak kazandığının tesbitini istemiş, Mahkeme istemin kabulüne karar vermiştir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden, davacının 27.02.1992 tarihinde Kurum kaydının görev giriş bildirgesi ile geriye yönelik olarak 20.04.1982 tarihinden itibaren Bağ-Kur sigortalısı olarak kayıt ve tescilinin yapıldığı, vergi kaydının 22.02.1979-07.09.1982, 10.10.1982-24.01.1983, 21.04.1987-14.09.1989 tarihleri arasında olduğu ve 15.09.1990 tarihinden itibaren de fasılalı olarak sürdüğü, oda  kaydının 09.02.1977 tarihinden, sicil kaydının ise 14.06.1985 tarihinden başlayarak devam ettiği, Kurum davacıyı 20.04.1982-07.09.1982, 10.10 1982-24.01.1983 tarihleri arası ile 22.03.1985 tarihinden itibaren sigortalı olarak kabul ettiği ve davacının 14.09.2005 tarihinde Kurumdan yaşlılık aylığı talebinde bulunduğu görülmektedir.20.04.1982 tarihinde yürürlüğe giren 2694 sayılı  Yasa ile değişik 1479 sayılı Yasa’nın 24. maddesi uyarınca Bağ-Kur sigortalısı olabilmek için yeni düzenleminin yürürlüğe girdiği 22.03.1985 tarihine kadar vergi mükellefiyetinin bulunması koşuldur. Davacının, 1992 yılında vergi kaydı esas alınarak geriye yönelik  tescili yapıldığına göre vergi kaydının bulunmadığı 1982-1985 tarihleri arasındaki dönemlerde sigortalı olamayacağı ortadadır. Ancak vergi kaydının bulunmadığı 07.09.1982-10.10.1982 ve 24.01.1983-22.03.1985 tarihleri arasında sürelere ait prim borçları ödenmiş ve Kurumca uzun süre kullanılmış ise primleri kabul ederek kulanan ve bu suretle aralıksız sigortalı olduğu yolunda yıllarca güvence veren kurumun sonradan hatalı işlemlerinin farkına vararak sigortalılık süresini indirmesi Sosyal Güvenlik İlkeleri ve iyiniyet kuralları ile bağdaşmayacağından davacı  bu sürelerde de sigortalı kabul edilmelidir. Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun 1997/10-578-758 sayılı kararında da bu hususlar özellikle belirtilmiştir. Yasadaki değişiklikten önce mevzuatın öngördüğü koşullara sahip olan sigortalıların, sigortalılıklarının sona ermeyeceğine ilişkin uygulama, 20.04.1982 tarihinden önce Kurum kayıtlarına intikal eden giriş bildirgesi ile tescilleri yapılan siygortalılar için geçerlidir.
Öte yandan, 09.09.2005 tarihli hesap cetvelinde davacının 20.04.1982-07.09.1982, 10.10.1982-24.01.1983 ve 22.03.1985-09.09.2005 tarihleri arasındaki sigortalılık süresi olan 21 yıl 2 ay 9 günlük sigortalılık süresi öncesinden hesaplanan 253,33 YTL."lik borcun davacı tarafından 13.09.2005 tarihinde yerine getirildiği dikkate alınmamıştır.
Mahkemece öncelikle yukarıda belirtildiği şeklide vergi kaydının  bulunmadığı, 07.09.1982-10.10.1982 ve 24.01.1983-22.03.1985 tarihleri arasındaki sürelerin primlerinin ödenip ödenmediği, ödenmiş ise ne zaman ödendiği araştırılarak sigortalılık süresi yönünden sonuca gidilmeli, aralıksız sigortalılığın kabulü durumunda ise 20.04.1982-14.09.2005 tarihleri arasındaki 23 yıl 4 ay 24 günlük sigortalılık süresi üzerinden yaşlılık aylığı talep tarihi itibariyle borcunun bulunup bulunmadığı 1479 sayılı Yasa"nın 35/a maddesi nazara alınarak araştırmalı ve 1479 sayılı Yasa"nın geçiçi 10. maddesindeki koşullar  değerlendirilerek sonucuna göre bir karar verilmelidir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözardı edilerek davacı vekilinin görüşleri doğrultusunda eksik araştırma ve yetersiz inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalı kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 11.06.2007  gününde oybirliğiyle karar verildi.