Davacı, meslek hastalığı sonucu malüliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.                                                      
Dava, davacının meslek hastalığı sonucu %12,1 oranındaki sürekli iş göremez duruma gelmesi nedeniyle  manevi zararının giderilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş isede eksik araştırmaya dayalı olarak     varılan bu sonuç doğru değildir.
Zararlandırıcı sigorta olan maruz kalan davacı sigortalıda oluşan sürekli iş göremezlik oranının Zonguldak Uzun Mehmet Göğüs Hastalıkları Hastanesi Sağlık Kurulunun 18.8.2005 tarihli raporuna göre %12,1, SSK Yüksek Sağlık Kurulu raporuna göre  %0, Adli Tıp 3. İhtisas Kurulunun 26.1.2007 tarihli raporuna göre ise %12.1 olarak belirlendiği anlaşılmaktadır. Bu duruma göre, SSK Yüksek Sağlık Kurulu raporu ile Adlî Tıp İhtisas Dairesi raporu arasındaki çelişkinin 506 sayılı Yasa"nın 109. maddesine göre Adlî Tıp Genel Kurulundan rapor alınarak giderilmesi gerekirken noksan inceleme ile %12,1 sürekli iş göremezlik oranı üzerinden sonuca gidilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
O halde, tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre tarafların manevi tazminatın miktarına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına,temyiz harcının istek halinde taraflara iadesine,  12.6.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.