MAHKEMESİ : İSTANBUL 8. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 31/12/2013
NUMARASI : 2009/547-2013/890

Taraflar arasında görülen menfi tespit davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hükmün temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması taraf vekillerince istenilmekle; taraflara yapılan tebligat üzerine duruşma için tayin olunan günde davacı asil Y.. G.. ile vekili Av.A. M. geldi. Davalı vekili Av. Ö. D. geldi. Gelen asıl ve vekillerin sözlü açıklamaları dinlendikten sonra işin incelenerek karara bağlanması için saat 14.00"e bırakılması uygun görüldüğünden, belli gün ve saatte dosyadaki bütün kağıtlar okunarak, Tetkik Hakiminin açıklamaları dinlenip, gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili dilekçesinde; tarafların boşandığını, boşanma kararı ile velayeti davalı anneye verilen müşterek çocuklar için aylık 2.500"er TL iştirak nafakasına hükmedildiğini; davalının, nafaka alacağı olarak müvekkili aleyhinde Şişli 1. İcra Müdürlüğünün 2008/23408 E.sayılı takip dosyasında yapmış olduğu (376.710,61 TL"lik) icra takibinde haksız olduğunu; zira, borcun ifa edilmiş (nafakanın ödenmiş) olduğunu ileri sürerek; müvekkilinin, borçlu olmadığının tespiti ile %40 kötüniyet tazminatına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesinde; bir başka (2007/7142 Esas nolu) icra dosyasından dolayı (2006 Aralık-2007 Ağustos aylarına ilişkin olarak) davacının ödeme yaptığını, başkaca bir ödemenin bulunmadığını, davanın haksız ve kötüniyetli açıldığını savunarak; davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; bilirkişi raporu doğrultusunda, davanın kısmen kabulü ile, davacının İstanbul 24. İcra (Şişli 1. İcra Müdürlüğü) Müdürlüğünün 2008/23408 Esas sayılı takip dosyasında 143.180,47 TL borçlu olmadığının tespitine, borçlu olmadığına karar verilen 143.180,47 TL"nin %40"ı olan 57.272.18 TL kötüniyet tazminatının davalıdan alınarak davacıya verilmesine; davalının kötüniyet tazminat taleplerinin reddine karar verilmiş, hüküm taraf vekillerince süresinde temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, taraf vekillerinin aşağıdaki bentler dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak, davada; nafaka alacağı nedeni ile başlatılan icra takibine karşı borçlu olmadığının tespiti istenilmiştir. Davacı, takibe konu nafaka alacağının ödendiğine ilişkin banka dekontları ibraz etmiştir. Mahkemece, bunlardan sadece bir tanesi, (davalı adına gönderilmiş olan 02.09.2004 tarihli 500 USD bedelli banka havalesi) nafaka ödemesi olarak kabul edilmiştir. Oysa, borçlu davacının birbirini takip ve davalı ile müşterek çocuklarının adını taşıyan ödemelere ilişkin sunduğu dekontlar da mevcuttur. Bu dekontların da nafaka ödemesi olarak kabulü zorunludur. Ancak, dekontlar da nafaka alacaklısı küçük dışında, diğer çocuğun da adı geçtiğinden, gönderilen paranın ½"sinin davalı adına, ½ "sinin de diğer müşterek çocuk adına gönderildiğinin kabulü gerekir. Mahkemece, bu hususlarda, yeniden bilirkişiden rapor alınarak, davacının ödediği nafaka miktarı belirlenmeli, oluşacak sonuç dairesinde bir hüküm kurulmalıdır. Eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme sonucu yazılı şekilde hüküm tesisis doğru görülmemiştir.
Öte yandan, davacı lehine hükmedilen kötüniyet tazminatının (dava tarihi nazara alındığında) kabul edilen asıl alacak miktarı üzerinden hesaplanması gerekirken, asıl alacak ve hesaplanan faiz toplamı üzerinden hükmedilmiş olması da doğru görülmemiş, bu yönlerden kararın bozulması gerekmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, Yargıtay duruşmasında vekille temsil edilen taraflar için duruşma tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi hükümlerine göre takdir edilen 1.100"er TL vekalet ücretinin yek diğerinden alınıp yek diğerine verilmesine ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edenlere iadesine, 30.09.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.