Davacı, davalılardan ivşerene ait  işyerinde 01.04.1992-15.04.1992 tarihleri arasında ve 05.11.1994 tarihinde geçen ve Kuruma bildirilmeyen çalışmalarının tesbitine  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin   kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılardan Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi. 
Dava, 01.04.1992-15.04.1992 tarihleri arasında ve 05.11.1994  tarihinde davalı şirkete ait iş yerinde hizmet akdine dayalı olarak geçen ve Kuruma  bildirilmeyen çalışmaların tesbiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, tanık sözlerine dayanılarak istemin kabulüne  karar verilmiştir..
Yapılan incelemede davalı şirkete ait (40955) sicil nolu  iş yerinde 15.04.1992 tarihinde işe girdiğine dair işe giriş bildirgesinin kuruma  verildiği, 15.04.1992-28.02.2003   tarihleri arasında geçen çalışmalarının kuruma bildirildiği  uyuşmazlık konusu dönem olan 1992 yılı nisan alında 15 gün, 1994 yılı kasım ayında 26 gün çalışmaları ile ilgili ücret tediye bordrolarında davacının imzasının bulunduğu   anlaşılmaktadır.
Davanın yasal dayanağı 506 sayılı Yasa"nın 79/10.  maddesi olup yönetmelikle tesbit edilen belgeleri   işveren tarafından  verilmeyen  veya  çalıştıkları  Kurum’ca  tesbit  edilmeyen  sigortalılar,  çalışmalarını hizmetlerinin   geçtiği yılın sonundan başlayarak  5 yıl  içerisinde mahkemeye  başvurarak  alacakları ilam ile ispatlayabilirlerse  bu çalışmaların  Kurum’ca  dikkate alınacağı  belirtilmiştir.
Gerçekten, davacının işyerindeki çalışmaları28.06.1993, tarihli davacının imzasını taşıyan işe giriş bildirgesi ile Kuruma kısmi olarak  bildirilmiş ve bildirime uygun olarak  primleri ödenmiştir. davalı işverenin ibraz ettiği 1992 yılı nisan ayı ve 1994 yılı kasım ayında kısmi çalışmalarına ait ücret tediye bordrolarında davcının imzasının bulunduğu anlaşıldığından, davacının bu dönemlerdeki çalışmalarının işyerinde kesintili geçtiğinin karinesidir. Karinenin tersinin ise eşdeğerdeki belgelerle kanıtlanması gerektiği söz götürmez. Başka bir anlatımla, yazılı belgelerin bulunması durumunda tanık sözlerine değer verilemez. Dairemizin giderek Yargıtay"ın  oturmuş ve yerleşmiş görüşleri de bu doğrultudadır. Bu nedenle davacının tesbitini istediği süreler yönünden istemin reddine karar vermesi gerekirken kabulüne dair verilen karar doğru değildir.H.G.K.’nun 25.06.2003 gün ve 2003/410 Esas-424 Karar sayılı kararı da aynı yöndedir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı kurum’un  bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 18.06.2007  gününde oybirliğiyle karar verildi