Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 62, 50/4, 50/1-a, 52/2-4 maddeleri gereğince mahkumiyet


Taksirle öldürme suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanıklar müdafiileri tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ... ve ...’ın 13.11.2012 tarihli adi yazılı şekilde sözleşme ile a ait olan dört katlı binanın çatı yapımını üstlendiği, sanık ...’in ise sanık ... ile çatının izalasyonu yapması konusunda anlaştıkları, sanığın yanında getirdiği onsekiz yaşından küçük olan işçi ...’in izolasyon malzemesinden ayağının kayması sonucu çatıdan düşerek öldüğü, olay sonrası, emniyet kemeri, halat, korkuluğun olmadığının tespit edildiği, dosya içeriğine göre; 1995 doğumlu olup olay tarihinde 17 yaşında olan ölenin sanıklardan n işinde çalışmakta olduğu, beyanlara göre ölenin, işvereni tarafından çıraklık eğitim kursuna gönderilmeden çalıştırıldığı, bu nedenle de baret takma ya da iş yerinde karşılaşabileceği tehlikeler konusunda bilgi sahibi olmadığı, İşyeri Tehlike Sınıfları Tebliğine göre olayın meydana geldiği yapı işyerinin çok tehlikeli sınıfta yer aldığı, Çocuk ve Genç İşçilerin Çalıştırılması Usul ve Esasları Hakkındaki Yönetmelikte genç işçilerin çalıştırılacağı iş kolları belirtilmiş olup, bu işler arasında inşaat yapı işleri ile elektrik işlerinin bulunmadığı, Tehlikeli ve Çok tehlikeli İşlerde Çalıştırılacakların Mesleki Eğitimlerine dair Yönetmelikte yapı işleri ile elektrik bakım ve oranım işlerinde çalışacakların mesleki eğitim almalarının zorunlu olduğu düzenlemelerine yer verilmiş olup, bu Mevzuat hükümleri kapsamında, henüz 17 yaşında genç bir işçi olan ölenin yasak olmasına rağmen işvereni ... tarafından yapı işlerinde çalıştırıldığı, yine inşaatın çatı yapımı konusunda işini üstlenen sanık ...’in de yasak olmasına rağmen 17 yaşında ve mesleki eğitimi olmayan ölenin yapı işinde çalışmasına izin verdiği, yeterli denetim ve kontrollerini yapmaması sebebiyle bu vasıftaki bir işçinin böyle bir işyerinde çalışmasını engellemediği anlaşılmış olup, tüm bu gerekçeler ile sanıklar ... ve ... hakkında koşulları oluşması sebebiyle TCK"nın 22/3. maddesi gereğince bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi; aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıklar müdafiilerinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Hükmün vekalet ücreti tayinine ilişkin D, E, F, G bendinde, kendilerini aynı vekille temsil ettiren katılanlar ..., ..., ... lehine tek bir vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, her bir katılan için ayrı ayrı vekalet ücretine hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususlarda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hüküm fıkrasının vekalet ücretiyle ilgili D, E, F, G bendinin hükümden çıkarılarak yerine, “Kendilerini aynı vekille temsil ettiren katılanlar ..., ..., ... lehine karar tarihinde yürürlükte olan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca maktu 1500 TL vekalet ücretinin sanıklardan tahsili ile katılanlar ..., ..., ... eşit olarak verilmesine” yazılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 07.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.