MAHKEMESİ : İSTANBUL 20.ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 21/01/2014
NUMARASI : 2012/299-2014/9

Taraflar arasında görülen telefon aboneliğinden kaynaklanan tazminat davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı dava dilekçesinde; davalı şirketin yedi yıllık telefon abonesi olduğunu son iki aya ait faturaların eline ulaşmadığını, bu durumu davalı şirket müşteri hizmetlerine e-posta ile bildirdiğini, cevap alamayınca şikayetini telefon ile ilettiği halde iki gün sonra ödeme yapılmaması nedeniyle telefonunun görüşmeye kapatıldığı, ev-ofis olarak kullandığı telefonun hiç bir kusuru olmaksızın görüşmeye kapatılması sonucu iş takibi ve görüşmelerini yapamadığından 5.300 TL maddi kaybı olduğunu, bu durumun davalıya bildirildiği ancak ihtarnameye cevap verilmediği belirtilerek, 5.300 TL maddi kayıp ile mahkeme sonuçlanacağı tarihe kadar takdir olunacak her ay için 4.500 TL tazminatın ödenmesine karar verilmesi talep ve dava etmiştir.
Davalı cevap dilekçesinde; davalının telefonu ticari amaçla kullandığı için tüketici mahkemesinin görevli olmadığını, davacının çağrı merkezine müracaatlarının cevaplandırıldığını, noter kanalı ile gönderilen ihtarnameye verilen cevap ile de faturaların sözleşmede belirtilen adrese gönderildiğini, adrese gelmemesi halinde posta işletmesi ile görüşmesi gerektiğini, faturaların aylık olarak düzenlendiğinin bilinmesi gerektiğini ve borçların 163 servisi ile 444 1 444 nolu müşteri hizmetlerinden öğrenilebileceğinin hatırlatıldığını savunarak, davanın reddine karar verilmesini dilemiştir.
Mahkemece; iddia, savunma ve tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirilerek; davacının, telefonunun haksız yere görüşmeye kapatılması sebebi ile zarara uğradığını, ispat etmesi gerektiği, dosyaya sunmuş olduğu deliller itibariyle zarara uğradığını ispat edemediği, maddi tazminatın koşullarının dosyaya sunulan deliller itibariyle oluşmadığı belirtilerek, davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyanın incelenmesinde; davacı tarafından İstanbul 5.Tüketici Mahkemesinde dava açıldığı mezkûr Mahkemece yapılan yargılama neticesinde görevsizlik kararı verildiği ve kararın kesinleştiği; eldeki davada bilgi ve belgelerin tetkikinden, taraflar arasında telefon abonelik sözleşmesi imzalandığı, telefon hizmet formunun "kullanım amacı" başlıklı kısmında kullanım amacının "ev" olarak işaretlendiği; yine "bireysel tarife paketleri" başlıklı kısmında ise "ev avantaj 100" tercihinin yapıldığı, davacının fiili kullanıcı olduğu anlaşılmıştır.
4822 sayılı yasa ile değişik 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunun Amaç başlıklı 1.maddesinde yasanın amacı açıklandıktan sonra kapsam başlıklı 2.maddesinde “Bu kanun, birinci maddesinde belirtilen amaçlarla mal ve hizmet piyasalarında tüketicinin taraflardan birini oluşturduğu her türlü tüketici işlemini kapsar” hükmüne yer verilmiştir.
Bir hukuki işlemin 4077 sayılı yasa kapsamında kaldığının kabul edilmesi için yasanın amacı içerisinde taraflar arasında mal ve hizmet satışına ilişkin bir hukuki işlemin olması gerekir. Somut uyuşmazlıkta, 4077 sayılı yasanın değişik 11/A maddesi kapsamında sözleşme ilişkisi bulunduğu anlaşılmaktadır.
4077 sayılı yasanın 23.maddesi; bu kanunun uygulanması ile ilgili her türlü ihtilafa tüketici mahkemelerinde bakılacağı öngörülmüştür.
Görevle ilgili düzenlemeler kamu düzenine ilişkin olup taraflar ileri sürmese dahi yargılamanın her aşamasında resen gözetilir. Görevle ilgili hususlarda kazanılmış hak sözkonusu olmaz.
4077 sayılı Kanunun 2. ve 3.maddeleri gereği somut olayda taraflar arasında yapılan telefon abonelik sözleşmesinde abonelik "ev" (mesken) aboneliği olarak tesis edildiğinden ve davacı tüketici tanımına uyduğundan 4077 sayılı Kanunun uygulanması gerekmektedir. Aynı yasanın 23. maddesi gereğince uyuşmazlığın çözümünde Tüketici Mahkemesinin görevli olduğu gözetilerek görevsizlik kararı verilmesi gerekirken, yazılı şekilde işin esasına girilip hüküm kurulmuş olması usul ve yasaya aykırı olup, doğru görülmemiştir.
Bozma nedenine göre, davalının sair temyiz itirazlarının incelenmesine gerek görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 13.10.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.