MAHKEMESİ : KARAPINAR ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 16/01/2013
NUMARASI : 2004/123-2013/17

Taraflar arasında görülen tazminat davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacılar vekili ile davalılardan İ.. İ.. vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dilekçesinde; davalılardan Eyüp"ün, 10.09.2002 tarihinde müvekkillerinden Mehmet ve Fadimana"nın oğlu, diğer müvekkillerinin ise kardeşi olan Lokman"ı öldürdüğünü, müvekkili Mustafa"yı ise yaraladığını, olayda kullanılan silahın sahibi olan diğer davalı İbrahim"in ise gerekli muhafaza önlemlerini almaması nedeniyle davalı Eyüp"le birlikte sorumlu olduğunu ileri sürerek; fazlaya ilişkin hakkı saklı kalmak üzere, davacılardan Mehmet ve Fadimana için 5.000"er TL maddi, 5.000"er TL manevi, davacı Mustafa için kendisinin yaralanması ve kardeşinin öldürülmesi nedeniyle ayrı ayrı 2.000 TL manevi, diğer davacılar için ise 2.000"er TL manevi tazminatın faizi ile birlikte davalılardan tahsilini talep etmiş, 25.01.2007 tarihli ıslah dilekçesi ile maddi tazminat istemini davacılardan Mehmet için 6.323 TL"ye, Fadimana için 6.023 TL"ye yükseltmiştir.
Birleştirilen 2012/92 Esas sayılı davada ise; asıl davada aldırılan bilirkişi raporu ile maddi tazminatın ıslah ile artırılan tutardan fazla olarak belirlendiği ileri sürülerek; davacılardan Mehmet için 2.287,47 TL, Fadimana için 2.039,83 TL maddi tazminatın faizi ile birlikte davalılardan tahsili talep edilmiştir.
Davalılar vekili cevap dilekçesinde; müvekkillerinden Eyüp"ün yasal savunma sınırları içerisinde hareket ettiğini, müvekkili İbrahim"in ise olay sırasında şehir dışında olduğunu, bulundurma ruhsatlı olan silahının ise diğer davalı olan oğlu Eyüp tarafından evinden alınmak suretiyle olayda kullanıldığını savunarak; davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; davalı Eyüp"ün bizzat silahla vurmak suretiyle eylemde bulunduğundan oluşan zarardan BK.41.maddesi gereğince sorumluluğunun bulunduğu, diğer davalı İ.. İ.."in ise olayda kullanılan bulundurma ruhsatlı silahın maliki olduğundan, BK.nun 58.maddesi gereğince objektif özen yükümlülüğüne aykırılıktan doğan "ağırlaştırılmış" kusursuz sorumluluk nedeniyle sorumluluğunun bulunduğu gerekçesiyle asıl davada maddi tazminat istemlerinin kabulüne, manevi tazminat istemlerinin ise kısmen kabulüne, birleştirilen davada ise maddi tazminat istemlerinin kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacılar vekili ile davalılardan İbrahim vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre; davacı tarafın tüm, davalı tarafın ise sair temyiz itirazları yerinde değildir.
818 sayılı BK.nun 58.maddesi, bina veya imal olunan herhangi bir şeyin malikinin sorumluluğunu düzenlemektedir. Maddede sözü geçen bina veya imal olunan herhangi bir şeyden maksat, yapı eseridir. Yapı eseri ise; dolaylı veya dolaysız bir şekilde toprağa bağlı, sabit, insan veya hayvan gibi canlıların barınmasına, eşya gibi cansız şeylerin saklanmasına ya da konulmasına ayrılmış, etrafı veya üstü kapalı, insan gücüyle yapılmış veya düzenlenmiş olan her türlü şeydir(Prof. Dr. Fikret Eren, Borçlar Hukuku Genel Hükümler Cilt 2 Sf 209-210). Bu tariften anlaşılacağı üzere, otomobil, mobilya veya davaya konu haksız eylemde kullanılan silah gibi diğer taşınır eserler, yapı eseri değildir.
Bundan ayrı, davaya konu olay nedeniyle Ereğli Ağır Ceza Mahkemesinde görülen dava sonucunda verilen ve derecaattan geçerek kesinleşen 27.03.2003 günlü ve 2002/94 E. 2003/37 K.sayılı ilamda; davalı Eyüp"ün, olayda kullandığı silahı, sahibi olan davalı İbrahim"in bilgisi dahilinde taşıdığı yönünde delil olmadığı gibi olay günü davalı İbrahim"in evde olmadığı, bu nedenlerle silahın davalı İbrahim"e iadesine karar verildiği anlaşılmaktadır.
Bu durumda, mahkemece; davalı İbrahim"in, meydana gelen haksız eylemden dolayı bir sorumluluğunun bulunmadığı gözetilerek hakkındaki davaların reddine karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde hüküm verilmiş olması doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz eden davalı tarafa iadesine, 13.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.