Mahkemesi :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davacı Kurum ile davalı işveren Şirket vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davacı Kurum’un tüm, davalı işveren Şirket vekilinin sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-5510 sayılı Kanunun “İş Kazası Ve Meslek Hastalığı İle Hastalık Bakımından İşverenin Ve Üçüncü Kişilerin Sorumluluğu” başlıklı 21. maddesine göre; İş kazası ve meslek hastalığı, işverenin kastı veya sigortalıların sağlığını koruma ve iş güvenliği mevzuatına aykırı bir hareketi sonucu meydana gelmişse, Kurumca sigortalıya veya hak sahiplerine bu Kanun gereğince yapılan veya ileride yapılması gereken ödemeler ile bağlanan gelirin başladığı tarihteki ilk peşin sermaye değeri toplamı, sigortalı veya hak sahiplerinin işverenden isteyebilecekleri tutarlarla sınırlı olmak üzere, Kurumca işverene ödettirilir. Anılan madde ile tazmin sorumlularının Kurum karşısındaki sorumluluğu bir tavanla sınırlandırılmış olup, bu sorumluluk “...sigortalı veya hak sahiplerinin işverenden isteyebilecekleri tutarlarla sınırlı…” bulunmaktadır. Maddenin açık hükmü karşısında; ilk peşin sermaye değerli gelirin, Kurum yararına tazmini mümkün kısmının belirlenebilmesi için gerçek zarar tavan hesabı yapılması ve mukayesesi zorunluluğu bulunmaktadır.
Yukarıdaki yasal düzenleme ve açıklamalar ışığında; iş kazası sonucu ölen sigortalının her bir hak sahibi yönünden ayrı ayrı yapılan mukayase sonucu; hak sahibi... için tazmini mümkün tutar 65.061,41 TL, hak sahibi... için tazmini mümkün tutar 17.070,91 TL, hak sahibi ... için tazmini mümkün tutar 10.827,64 TL ve hak sahibi... için tazmini mümkün tutar 21.722,45 TL olmak üzere toplam 114.682,41 TL yönünden davanın kısmen kabulüne karar verilmesi gerekirken, fazla rücu alacağına hükmedilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Ne var ki, bu hususun düzeltilmesi, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hüküm bozulmamalı, 6217 sayılı Kanunun 30"uncu maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"na eklenen geçici 3"üncü madde atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 438"inci maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ : 1- Hükmün 1 no"lu bendinde yer alan "125.733,04” rakamlarının silinerek yerine “114.913,41” rakamlarının yazılmasına, aynı bent de yer alan “125.502,04” rakamlarının silinerek yerine “114.682,41” rakamlarının yazılmasına,
2-Hükmün harca ilişkin 2 no"lu bendinde yer alan "8.588,82” rakamlarının silinerek yerine “7.849,73” rakamlarının yazılmasına,
3-Hükmün 6 no"lu bendinde yer alan "12.808.69” rakamlarının silinerek yerine “11.943,07” rakamlarının yazılmasına ve kararın bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 07.03.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.