MAHKEMESİ :AİLE MAHKEMESİ
Taraflar arasındaki yoksulluk nafakasının kaldırılması davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, dava dilekçesinde; tarafların boşandıklarını, davalıya aylık 200 TL yoksulluk nafakası bağlandığını, davalının bir işe girip çalıştığını belirterek; yoksulluk nafakasının kaldırılmasına, kaldırılmadığı takdirde 50 TL ye indirilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, cevap dilekçesinde; müvekkilinin müşterek çocuğu ile birlikte anne ve babasının evinde kaldığını, kendisi ve çocuğunun hayatını devam ettirebilmek ve çocuğuna daha iyi bir yaşam sunabilmek için tekrar işe girdiğini, aldığı maaşın asgari ücret olup süreklilik arz eden biri işinin olmadığını, bu ücretin müvekkili ve çocuğunun hiçbir ihtiyacını karşılamadığını, bu nafakaya ihtiyacı olduğunu bildirerek; davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece; davanın kabulü ile, davalı yararına hükmedilen aylık 200 TL yoksulluk nafakasının dava tarihi itibariyle kaldırılmasına karar verilmiş; hüküm, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
TMK"nun 176. maddesine göre; yoksulluğun ortadan kalkması halinde mahkemece nafaka kaldırılabileceği gibi, tarafların mali durumlarının değişmesi veya hakkaniyetin gerektirdiği hallerde iradın artırılması veya azaltılmasına da karar verilebilir.
Ancak, Hukuk Genel Kurulunun yerleşik kararlarında "asgari ücretle çalışılmakta bulunulması" yoksulluk nafakası bağlanmasını olanaksız kılan bir olgu olarak kabul edilmemiştir (HGK.nun 7.10.1998 gün ve 1998/2-656 E. ve 1998/668 K., 26.12.2001 gün ve 2001/2-1158 E. ve 2001/1185 K. sayılı kararları gibi).
Yine; Hukuk Genel Kurulunun 28.2.2007 tarih ve 2007/3-84 E. ve 95 K. sayılı kararında da asgari ücretle çalışılmakta bulunulması yoksulluğu ortadan kaldıran bir durum olarak kabul edilmemiştir.
Bu durum, ancak, nafakanın miktarını tayinde etken olarak dikkate alınmalıdır.
Yukarıdaki açıklamalar doğrultusunda davalının asgari ücretle çalışıyor olmasının, onu, yoksulluktan kurtarmayacağı dikkate alınmadan yazılı şekilde hüküm tesisi doğru değildir. Ne var ki, tarafların mali durumlarının değişmesi iradın artırılması veya azaltılmasını gerektireceğinden, davalının işe girmiş olması ve gelir elde etmesi nedeniyle nafakada uygun bir miktar indirime karar verilmesi gerekirken, nafakanın tümden kaldırılması doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar göz önünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince davalı yararına BOZULMASINA, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 16.03.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.