Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 89/3-b, 62. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın kusurunun olmadığına, verilen kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna dair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1, 61/10 ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle aynı Kanun"un 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, somut olayda, meydana gelen zararın ağırlığı gözetilerek alt sınırdan uzaklaşırken 5237 sayılı TCK’nın 89/1. maddesinde temel ceza için “üç aydan 1 yıla kadar hapis cezası ya da adli para cezası ” şeklinde öngörmesine rağmen kanunda belirtilen sürenin üzerinde ceza tayin edilerek TCK’nın 61.maddesinin 10. fıkrasındaki " Kanunda açıkça yazılı olmadıkça cezalar ne artırılabilir, ne de değiştirilebilir," şeklindeki düzenlemeye aykırı davranılması,
2-TCK"nın 50/4. maddesi hükmü uyarınca taksirli suçlardan dolayı hükmedilen hapis cezasının uzun süreli de olsa, diğer koşulların varlığı halinde adli para cezasına çevrilmesinin mümkün olması göz önüne alınarak; dosyaya olumsuz bir davranışı yansımayan, hakkında takdiri indirim nedenleri de uygulanan sanık hakkında ‘ hükmedilen hapis cezasının 2 yıl dan fazla hapis cezası olması dolayısıyla kısa süreli hapis cezasına hükmedilmesi halinde uygulama imkanı bulunan TCK’nın 50.madde hükümlerinin uygulama koşulu bulunmadığından’ şeklindeki yanlış gerekçe ile TCK’nın 50/4 maddesinin uygulanmaması,
3-5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden, sanık hakkında anılan madde ile hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 14.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.