Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Karar Tarihi : 25.09.2014
Suç : Taksirle Yaralama, Kasten Yaralama
Hüküm : 1-Sanıklar ..., ..., ... hakkında TCK nın 86/2,29,62,52,54. maddeleri gereğince mahkumiyet
2-Sanık ... hakkında TCK"nın 86/2, 29, 62, 52, 89/4, 62, 52, 54. maddeleri gereğince mahkumiyet


Kasten yaralama suçundan sanıkların tamamının ve taksirle yaralama suçundan sanık ..."un mahkumiyetlerine ilişkin hükümler sanıklar tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
1-Sanık ... hakkındaki hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığın yokluğunda verilen hükmün sanığa 21.10.2014 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edildiği, sanığın da hükmü, CMUK’un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra 31.10.2014 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında; 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince temyiz isteminin REDDİNE;
2-Sanıklar ..., ... ve ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 07.10.2009 gün ve 27369 sayılı Resmi Gazete"de yayınlanıp, yayımından itibaren bir yıl sonra 07.10.2010 tarihinde yürürlüğe giren, 23.07.2009 gün ve 2006/65 Esas, 2009/114 karar sayılı iptal hükmünün yürürlüğe girdiği tarihe kadar 5237 sayılı TCK"nın 50 ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2000 TL"ye kadar (2000 TL. Dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, 07.10.2010 ila 6217 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihine kadar ise mahkumiyet hükümlerinin hiçbir istisna öngörülmeksizin temyizinin mümkün olduğu, 14.04.2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3000 TL’ye kadar (3000 TL. Dahil) para cezalarının 5320 sayılı Kanunun Geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu, sanıklar hakkında kasten yaralama suçundan 25.09.2014 tarihinde verilen 1.000 TL adli para cezasından ibaret mahkumiyet hükümlerine karşı suç niteliğine ilişkin de herhangi bir temyiz istemi bulunmadığından sanıkların temyiz istemlerinin 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE;
3-Taksirle yaralama suçundan sanık ... hakkında kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Sanıklar ve müştekilerin olay günü aralarında çıkan tartışmalar sırasında sanık ..."un elinde bulunan sopayı sanık ..."ya ait aracın camına fırlatması sonucu, aracın camı kırılarak, araç içerisinde bulunan müştekiler ... ve ..."nın taksirle yaralandıkları iddiası ile, sanık ... hakkında müştekiler ... ve ..."ya yönelik eyleminden dolayı taksirle yaralama suçundan kamu davası açıldığı ve sanığın bu suçtan mahkumiyetine karar verildiği anlaşılmış ise de, sanığın elindeki sopayı bilerek ve isteyerek müştekinin aracına vurduğu, eylemini kasıtlı olarak gerçekleştirdiği, bu suretle sanığın, aracın kırılan camlarından araç içindeki müştekilerin yaralanmasına sebebiyet vermek şeklindeki eyleminin kasten yaralama suçu kapsamında değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden, suç vasfında yanılgıya düşülerek yazılı şekilde taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine karar verilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA; 17.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.