Muğla Ceza Kararları - 5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/4387 Esas 2021/1807 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/4387
Karar No: 2021/1807
Karar Tarihi: 10.02.2021

5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/4387 Esas 2021/1807 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkemenin verdiği hüküm, 5607 sayılı Kanuna muhalefet suçunu işleyen sanık hakkındadır. Hükmün temyiz edilmesi üzerine dosya incelenmiştir. Dosya incelendikten sonra sanık lehine olan yasal düzenlemeler göz önüne alınarak yerel mahkemenin uygulama yapma görevinin olduğu vurgulanmıştır. Ayrıca, verilen adli para cezasının ödenmemesi durumunda, ödenmeyen para cezasının hapis cezasına çevrilmesine karar verilerek infaz yetkisi kısıtlama kararı verilmesi gerektiği belirtilmiştir. Anayasa Mahkemesi tarafından bazı bölümleri iptal edilen 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin yeniden değerlendirilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Tekerrüre esas alınan mahkumiyet ilamının uyarlama yapılıp yapılmadığı hususu da araştırılmalıdır. Kanun maddeleri olarak 5607 sayılı Kanunun 3/22 ve 5/2 maddeleri, 7242 sayılı Yasada yer alan 61. ve 63. maddeleri, 5237 sayılı TCK'nın 7, 50/6 ve 53. maddeleri ve 5275 sayılı Yasada yer alan 106. maddeleri gösterilmiştir.

7. Ceza Dairesi 2018/4387 E. , 2021/1807 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
1) Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62.maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
2) 01.03.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5739 sayılı Yasanın 5. maddesi ile yapılan değişiklikle 5237 sayılı TCK"nun 50/6. madde ve fıkrasında yer alan “yaptırım” ibaresinin “tedbir” olarak değiştirilip, 5275 sayılı Yasanın 106. maddesinin 4. ve 9. yine 18.06.2014 tarihli 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi ile 3. ve 8. fıkralarındaki değişiklikler göz önüne alındığında, ayrıca 10. fıkrasının da yürürlükten kaldırılması karşısında, hükümde infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde, verilen adli para cezasının ödenmemesi durumunda, ödenmeyen para cezasının hapis cezasına çevrilmesine karar verilmesi,
3) 24/11/2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Tekerrüre esas alınan mahkumiyet ilamının uyarlama yapılıp yapılmadığı hususunun araştırılması neticesine göre söz konusu ilamın tekerrüre esas alınıp alınmayacağının gözetilmemesi,

Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.