
Esas No: 2017/1237
Karar No: 2017/10419
Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2017/1237 Esas 2017/10419 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : ...Sulh Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava dilekçesinde, ... ... İş Merkezinde bulunan işyerlerinin, kat malikleri tarafından 11/03/2013 tarihli olağan genel kurul toplantısında alınan aidat borçlarının faizlerinin ve masraflarının bir kereye mahsus silinmesine dair oy çokluğu ile kabul edilen 5. maddesi ile dış cephe tadilat projesi uygulanması ve yönetime yetki verilmesine dair katılanların oy çokluğu ile kabul edilen 6. maddesinin iptaline karar verilmesi istenilmiştir.
Mahkemece açılan davanın kısmen kabulü ile 11/03/2013 tarihli kat malikleri kurulu kararının 5. maddesinin iptaline fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava 03/03/2013 tarihli kat malikleri kurulu kararlarından 5. ve 6. maddenin iptali istemine ilişkindir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden davacının iptalini istediği 11/03/2013 tarihli genel kurulda alınan 5 numaralı kararın tahsil edilemeyen aidatlara ilişkin olup, anaparanın ve masrafların 90 gün içinde ödenmesi durumunda gecikme faizi ve inkar tazminatlarının alınmayacağı hususunun oy çokluğu ile kabul edildiği anlaşılmaktadır. Kat Mülkiyeti Kanununun ana gayrımenkulün genel giderlerine katılma hususunu düzenleyen 20. maddesi “kat maliklerinden her biri aralarında başka türlü anlaşma olmadıkça” demektedir. İlgili kanun maddesi kat maliklerinin genel giderlere katılma hususunu düzenleyebileceklerini ve bu konuda farklı bir anlaşmaya varabileceklerini belirtmiştir. Ayrıca anataşınmaza ilişkin yönetim planı tüm kat maliklerini bağlayacağından, yönetim planı 23. maddesi uyarınca yönetime ceza ve faiz uygulaması yönünden yetki verilmesi de ilgili konuda düzenleme yapılabileceğini göstermektedir. Kat Mülkiyeti Kanunu ve yönetim planı birlikte değerlendirildiğinde anılan 5. madde kararının iptalini gerektirecek bir husus bulunmamasına rağmen aksi düşünce ile yazılı olduğu şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 11/12/2017 günü oy birliği ile karar verildi.