MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkili davacının, aralarında asıl işveren-alt işveren ilişkisi bulunan davalılardan nezdinde HES Projelerinde çalıştığını, iş akdinin haksız şekilde feshedildiğini ileri sürerek, ödenmeyen kıdem ve ihbar tazminatları ile fazla çalışma, yıllık izin, ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının davalılardan müteselsilen tahsilini talep etmiştir.
Davalıların Cevaplarının Özeti:
Davalı ... A.Ş. vekili, davacı ile müvekkili şirket arasında herhangi bir ilişki olmadığını, davanın reddini talep etmiştir.
Davalı ... vekili,davacının kıdem tazminatı ile ihbar tazminatının ödenmiş bulunduğunu ve davacı tarafın talep ve iddialarının yerinde olmadığını belirterek; davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece alınan bilirkişi raporu doğrultusunda, kıdem ve ihbar tazminatı taleplerinin reddine, diğer alacakların kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararın davalılar vekillerince temyizi üzerine, Yargıtay 7. Hukuk Dairesi tarafından, bilirkişi raporunda fazla çalışmanın haftalık hesaplanması gerekirken gün üzerinden hesaplandığı, davacının ayda 3 hafta tatilinde çalıştığı belirtilmesine rağmen, hesaplamalarında çalışılmayan haftalarda çalışılmış gibi hesaplama yapıldığı, bu günlerin fazla çalışma süresinden düşülmediği. buna göre, davacının 4 gün 11 saat, diğer günler 8 saat çalıştığı dikkate alınarak, ara dinlenme süreleri indirildikten sonra, haftalık 45 saati aşan fazla çalışmalarının haftalık olarak, hafta tatili, ulusal bayram genel tatil ve yıllık izinde geçen süreleri dışlanarak hesaplama yapılması gerektiği gerekçesiyle ,hüküm bozulmuştur.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yeniden bilirkişi incelemesi yaptırılmış, davalı tarafın ara dinlenme sürelerinin usulünce düşülmediği yönündeki itirazı üzerine ise, ek rapor tanzim ettirilmiştir. Ancak, ek rapor yerine, 05.01.2015 tarihli ilk raporun benimsendiği belirtilerek, ilk rapor doğrultusunda hüküm kurulmuştur. Yargıtay 7. Hukuk Dairesinin bozma ilamında fazla mesai ücretinin hesaplama şekli tarif edilmiş olup, fazla çalışmanın haftalık olarak hesaplanması gerektiği açıklıkla belirtilmiştir. Buna karşın,hükme dayanak yapılan raporda hesaplamaların haftalık olarak değil, saat esasına göre yapıldığı, bu hali ile genel kabul gören hesaplama yöntemine aykırı olup, bozma ilamını karşılar mahiyette bulunmadığı, fazla mesai ücret hesaplamasının önceki bozma ilamına uygun şekilde, davacının 4 gün 11 saat, diğer günler 8 saat çalıştığı dikkate alınarak ve 4857 sayılı İş Kanunu 68. maddesindeki yasal ara dinlenme süreleri indirildikten sonra, haftalık 45 saati aşan fazla çalışmaların haftalık olarak, hafta tatili, ulusal bayram genel tatil ve yıllık izinde geçen süreler dışlanarak hesaplanması gerektiği gerekçeleriyle, buna uygun bulunmayan rapora dayalı olarak kurulan hüküm hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 07.02.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.