MAHKEMESİ : İstanbul 5. Aile Mahkemesi
TARİHİ : 26/09/2013
NUMARASI : 2013/203-2013/565

Dava dilekçesinde, evlat edinme kararı verilmesi istenilmiştir. Mahkemece davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı dava dilekçesinde,davalıyı doğumundan itibaren onsekiz yıl bakıp büyüttüğünü belirterek evlat edinme kararı verilmesini istemiş, mahkemece istek reddedilmiştir.
Dava, erginlerin ve kısıtlıların evlat edinilmesi başlığını taşıyan Türk Medeni Kanunu"nun 313. maddesine göre açılmış olup, maddede “Evlât edinenin altsoyunun açık muvafakatiyle ergin veya kısıtlı aşağıdaki hallerde evlât edinilebilir.1-Bedensel veya zihinsel özrü sebebiyle sürekli olarak yardıma muhtaç ve evlat edinen tarafından en az beş yıldan beri bakılıp gözetilmekte ise, 2-Evlat edinen tarafından, küçükken en az beş yıl süreyle bakılıp gözetilmiş ve eğitilmiş ise, 3. Diğer haklı sebepler mevcut ve evlat edinilen, en az beş yıldan beri evlat edinen ile aile halinde birlikte yaşamakta ise. Evli bir kimse ancak eşinin rızasıyla evlat edinilebilir. Bunlar dışında küçüklerin evlat edinilmesine ilişkin hükümler kıyas yoluyla uygulanır.”hükmü düzenlenmiştir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden; davacının küçük yaşta davalının ailesine katıldığı ve onun kızı gibi büyüdüğü, davalının doğumundan (11.01.1965 tarihinden) üniversiteye gidinceye kadar (1982 yılına kadar) davacı ile aynı evde yaşadığı ve davalının davacıya abla olarak hitap ettiği, evli olan davalının eşinin evlat edinilmeye rızasının bulunduğu, yukarıda açıklanan 313/1-2. maddede gösterilen yasal koşulların gerçekleştiği anlaşılmaktadır. Mahkemenin gerekçesinde belirtilenin aksine evlat edinme hakkındaki hükümlerde yer alan bakıp, gözetme ve eğitme koşullarının baştan evlat edinme amacıyla yapılmasına dair bir zorunluluk bulunmamaktadır. Bundan amaç tarafların daha önceden birbirlerini tanıyor olmalarının aranmasına yöneliktir. Yine davalının davacıya “abla” olarak hitap etmesi de engel neden olarak kabul edilemez. Davalı ergin ve davacının doğal annesi olmadığını bilmektedir. Dolayısıyla kendisinden “anne” olarak hitap etmesinin beklenmesi, yasada yer almayan bir koşulun aranması ve ayırt etme gücüne sahip olmayanlar dışında yasa hükümlerinin uygulanmaması sonucunu doğurur. Önemli olan taraflar arasında gerçekleşen duygusal ve manevi bağın, yasal koşulların da gerçekleşmesi halinde resmileştirilmesidir. Açıklanan nedenlerle, davanın kabulü yerine uygun bulunmayan gerekçe ile reddi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 02.05.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.